LIBER TERTIUS.

I.

Odi profanum volgus et arceo.
favete linguis: carmina non prius
   audita Musarum sacerdos
      virginibus puerisque canto.

regum timendorum in proprios greges,
reges in ipsos imperium est Iovis,
   clari giganteo triumpho,
      cuncta supercilio moventis.

est ut viro vir latius ordinet
arbusta sulcis, hic generosior
   descendat in campum petitor,
      moribus hic meliorque fama

contendat, illi turba clientium
sit maior: aequa lege Necessitas
   sortitur insignis et imos,
      omne capax movet urna nomen.

destrictus ensis cui super inpia
cervice pendet, non Siculae dapes
   dulcem elaborabunt saporem,
      non avium citharaeque cantus

somnum reducent: somnus agrestium
lenis virorum non humilis domos
   fastidit umbrosamque ripam,
      non Zephyris agitata Tempe.

desiderantem quod satis est neque
tumultuosum sollicitat mare
   nec saevos Arcturi cadentis
      impetus aut orientis Haedi,

non verberatae grandine vineae
fundusque mendax arbore nunc aquas
   culpante, nunc torrentia agros
      sidera, nunc hiemes iniquas.

contracta pisces aequora sentiunt
iactis in altum molibus: huc frequens
   caementa demittit redemptor
      cum famulis dominusque terrae

fastidiosus: sed Timor et Minae
scandunt eodem, quo dominus, neque
   decedit aerata triremi et
      post equitem sedet atra Cura.

quodsi dolentem nec Phrygius lapis
nec purpurarum sidere clarior
   delenit usus nec Falerna
      vitis Achaemeniumque costum,

cur invidendis postibus et novo
sublime ritu moliar atrium?
   cur valle permutem Sabina
      divitias operosiores?