III.

Iustum et tenacem propositi virum
non civium ardor prava iubentium,
   non voltus instantis tyranni
      mente quatit solida neque Auster,

dux inquieti turbidus Hadriae,
nec fulminantis magna manus Iovis:
   si fractus inlabatur orbis,
      inpavidum ferient ruinae.

hac arte Pollux et vagus Hercules
enisus arces attigit igneas,
   quos inter Augustus recumbens
      purpureo bibet ore nectar,

hac te merentem, Bacche pater, tuae
vexere tigres indocili iugum
   collo trahentes, hac Quirinus
      Martis equis Acheronta fugit,

gratum elocuta consiliantibus
Iunone divis: 'Ilion, Ilion
   fatalis incestusque iudex
      et mulier peregrina vertit

in pulverem, ex quo destituit deos
mercede pacta Laomedon, mihi
   castaeque damnatum Minervae
      cum populo et duce fradulento.

iam nec Lacaenae splendet adulterae
famosus hospes nec Priami domus
   periura pugnacis Achivos
      Hectoreis opibus refringit

nostrisque ductum seditionibus
bellum resedit; protinus et gravis
   iras et invisum nepotem,
      Troica quem peperit sacerdos,

Marti redonabo; illum ego lucidas
inire sedes, discere nectaris
   sucos et adscribi quietis
      ordinibus patiar deorum.

dum longus inter saeviat Ilion
Romamque pontus, qualibet exsules
   in parte regnanto beati;
      dum Priami Paridisque busto

insultet armentum et catulos ferae
celent inultae, stet Capitolium
   fulgens triumphatisque possit
      Roma ferox dare iura Medis.

horrenda late nomen in ultimas
extendat oras, qua medius liquor
   secernit Europen ab Afro,
      qua tumidus rigat arva Nilus.

aurum inrepertum et sic melius situm,
cum terra celat, spernere fortior
   quam cogere humanos in usus
      omne sacrum rapiente dextra,

quicumque mundo terminus obstitit,
hunc tanget armis, visere gestiens,
   qua parte debacchentur ignes,
      qua nebulae pluviique rores.

sed bellicosis fata Quiritibus
hac lege dico, ne nimium pii
   rebusque fidentes avitae
      tecta velint reparare Troiae.

Troiae renascens alite lugubri
fortuna tristi clade iterabitur
   ducente victrices catervas
      coniuge me Iovis et sorore.

ter si resurgat murus aeneus
auctore Phoebo, ter pereat meis
   excisus Argivis, ter uxor
      capta virum puerosque ploret.'

non hoc iocosae conveniet lyrae --
quo, Musa, tendis? desine pervicax
   referre sermones deorum et
      magna modis tenuare parvis.