VII.

Quid fles, Asterie, quem tibi, candida,
primo restituent vere Favonii
   Thyna merce beatum,
      constantis iuvenem fide

Gygen? ille Notus actus ad Oricum
post insana Caprae sidera frigidas
   noctes non sine multis
      insomnis lacrimis agit.

atque sollicitae nuntius hospitae,
suspirare Chloen et miseram tuis
   dicens ignibus uri,
      temptat mille vafer modis.

ut Proetum mulier perfida credulum
falsis inpulerit criminbus nimis
   casto Bellerophonte
      maturare necem, refert;

narrat paene datum Pelea Tartaro,
Magnessam Hippolyten dum fugit abstinens,
   et peccare docentis
      fallax historias monet.

frustra: nam scopulis surdior Icari
voces audit adhuc integer. at tibi
   ne vicinus Enipeus
      plus iusto placeat cave;

quamvis non alius flectere equom sciens
aeque conspicitur gramine Martio,
   nec quisquam citus aeque
      Tusco denatat alveo.

prima nocte domum claude neque in vias
sub cantu querulae despice tibiae
   et te saepe vocanti
      duram difficilis mane.