XXI.

O nata mecum consule Manlio,
seu tu querelas sive geris iocos
   seu rixam et insanos amores
      seu facilem, pia testa, somnum,

quocumque lectum nomine Massicum
servas, moveri digna bono die,
   descende Corvino iubente
      promere languidiora vina.

non ille, quamquam Socraticis madet
sermonibus, te neglegit horridus:
   narratur et prisci Catonis
      saepe mero caluisse virtus.

tu lene tormentum ingenio admoves
plerumque duro, tu sapientium
   curas et arcanum iocoso
      consilium retegis Lyaeo,

tu spem reducis mentibus anxiis
virisque et addis cornua pauperi
   post te neque iratos trementi
      regum apices neque militum arma.

te Liber et si laeta aderit Venus
segnesque nodum solvere Gratiae
   vivaeque producent lucernae,
      dum rediens fugat astra Phoebus.