XXV.

Quo me, Bacche, rapis tui
   plenum? quae nemora aut quos agor in specus,
velox mente nova? quibus
   antris egregii Caesaris audiar

aeternum meditans decus
   stellis inserere et consilio Iovis?
dicam insigne, recens, adhuc
   indictum ore alio. non secus in iugis

Edonis stupet Euhias
   Hebrum prospiciens et nive candidam
Thracen ac pede barbaro
   lustratam Rhodopen, ut mihi devio

ripas et vacuom nemus
   mirari libet. o Naiadum potens
Baccharumque valentium
   proceras manibus vertere fraxinos,

nil parvom aut humili modo,
   nil mortale loquar. dulce periculum est,
o Lenaee, sequi deum
   cingentem viridi tempora pampino.