III.

Quem tu, Melpomene, semel
   nascentem placido lumine videris,
illum non labor Isthmius
   clarabit pugilem, non equos inpiger

curru ducet Achaico
   victorem neque res bellica Deliis
ornatum foliis ducem,
   quod regum tumidas contuderit minas,

ostendet Capitolio:
   sed quae Tibur aquae fertile praefluon
et spissae nemorum comae
   fingent Aeolio carmine nobilem.

Romae principis urbium
   dignatur suboles inter amabilis
vatum ponere me choros
   et iam dente minus mordeor invido.

o testudinis aureae
   dulcem quae strepitum, Pieri, temperas,
o mutis quoque piscibus
   donatura cycni, si libeat, sonum,

totum muneris hoc tui est,
   quod monstror digito praetereuntium
Romanae fidicen lyrae:
   quod spiro et placeo, si placeo, tuom est.