V. Si potes Archiacis conviva recumbere lectis
nec modica cenare times holus omne patella,
supremo te sole domi, Torquate, manebo.
Vina bibes iterum Tauro diffusa palustris
inter Minturnas Sinuessanumque Petrinum.
Si melius quid habes, arcesse, vel imperium fer.
Iamdudum splendet focus et tibi munda supellex
Mitte leves spes et certamina divitiarum
et Moschi causam: cras nato Caesare festus
dat veniam somnumque dies; impune licebit
aestivam sermone benigno tendere noctem.
Quo mihi fortunam, si non conceditur uti?
Parcus ob heredis curam nimiumque severus
adsidet insano: potare et spargere flores
incipiam, patiarque vel inconsultus haberi.
Quid non ebrietas designat? Operta recludit,
spes iubet esse ratas, ad proelia trudit inertem,
sollicitis animis onus eximit, addocet artes.
Fecundi calices quem non fecere disertum,
contracta quem non in paupertate solutum?
Haec ego procurare et idoneus imperor et non
invitus: ne turpe toral, ne sordida mappa
corruget nares; ne non et cantharus et lanx
ostendat tibi te; ne fidos inter amicos
sit qui dicta foras eliminet; ut coeat par
iungaturque pari. Butram tibi Septiciumque
et nisi cena prior potiorque puella Sabinum
detinet adsumam. Locus est et pluribus umbris;
sed nimis arta premunt olidae convivia caprae.
Tu quotus esse velis rescribe et rebus omissis
atria servantem postico falle clientem.