XVIII.

Non ebur neque aureum
   mea renidet in domo lacunar,
non trabes Hymettiae
   premunt columnas ultima recisas

Africa neque Attali
   ignotus heres regiam occupavi
nec Laconicas mihi
   trahunt honestae purpuras clientae.

at fides at ingeni
   benigna vena est pauperemque dives
me petit: nihil supra
   deos lacesso nec potentem amicum

largiora flagito,
   satis beatus unicis Sabinis.
truditur dies die
   novaeque pergunt interire lunae:

tu secanda marmora
   locas sub ipsum funus et sepulcri
immemor struis domos
   marisque Bais obstrepentis urges

submovere litora,
   parum locuples continente ripa;
quid quod usque proximos
   revellis agri terminos et ultra

limites clientium
   salis avarus? pellitur paternos
in sinu ferens deos
   et uxor et vir sordidosque natos.

nulla certior tamen
   rapacis Orci sede destinata
aula divitem manet
   erum. quid ultra tendis? aequa tellus

pauperi recluditur
   regumque pueris nec satelles Orci
callidum Promethea
   revexit auro captus; hic superbum

Tantalum atque Tantali
   genus coercet, hic levare functum
pauperem laboribus
   vocatus atque non vocatus audit.