LIBER QUARTUS.

I.

Intermissa, Venus, diu
   rursus bella moves? parce, precor, precor.
non sum qualis eram bonae
   sub regno Cinarae. desine, dulcium

mater saeva Cupidinum,
   circa lustra decem flectere mollibus
iam durum imperiis: abi,
   quo blandae iuvenum te revocant preces.

tempestivius in domum
   Pauli purpureis ales oloribus
comissabere Maximi,
   si torrere iecur quaeris idoneum;

namque et nobilis et decens
   et pro sollicitis non tacitus reis
et centum puer artium
   late signa feret militiae tuae

et, quandoque potentior
   largi muneribus riserit aemuli,
Albanos prope te lacus
   ponet marmoream sub trabe citrea.

illic plurima naribus
   duces tura lyraeque et Berecyntiae
delectabere tibiae
   mixtis carminibus non sine fistula;

illic bis pueri die
   numen cum teneris virginibus tuom
laudantes pede candido
   in morem Salium ter quatient humum.

me nec femina nec puer
   iam nec spes animi credula mutui
nec certare iuvat mero
   nec vincire novis tempora floribus.

sed cur heu, Ligurine, cur
   manat rara meas lacrima per genas?
cur facunda parum decoro
   inter verba cadit lingua silentio?

nocturnis ego somniis
   iam captum teneo, iam volucrem sequor
te per gramina Martii
   campi, te per aquas, dure, volubilis.