Apologia
    Cap.
  1     5    |     valetudinis eam quaesissem. sed nihil ab eloquentia metuant, quam
  2     5    |       eloquentior vivat, quippe qui nihil unquam cogitavi quod eloqui
  3     7    |            contemnendum philosopho, nihil in se sordidum sinere, nihil
  4     7    |        nihil in se sordidum sinere, nihil uspiam corporis aperti immundum
  5     7    |         certe pro meo captu dixerim nihil minus quam oris illuviem
  6     7    |           conspicitur: hominis vero nihil prius tacentis, nihil saepius
  7     7    |          vero nihil prius tacentis, nihil saepius loquentis contemplere. ~ ~
  8    11    |            poetam~ipsum, versiculos nihil necesse est»? ~Divus Adrianus
  9    14    |     promptam gestare? an tu ignoras nihil esse aspectabilius homini
 10    17    |            triumphos. M. autem Cato nihil oppertus, ut alii de se
 11    19    |           non gestetur et trahatur, nihil minus quam lacinia praependens
 12    20    |         doceas necesse est. quod si nihil in animo deest, de rebus
 13    22    |           praeter eam supellectilem nihil quicquam requirerem, sed
 14    27    |            hoc ipsum argumentum est nihil opus magia fuisse, ut nubere
 15    28    |         convenit, aperte intellegat nihil in philosophos non modo
 16    28    |         eorum convincam ac refutabo nihil ea ad magian pertinere;
 17    29    |          magiae desiderari? quod si nihil remanet suspicionis, neque
 18    31    |           coctus? ceterum ad magian nihil quicquam videtur mihi adiutare.
 19    32    |            et qui gladium sicarius. nihil in rebus omnibus tam innoxium
 20    34    |            si ego de Veneris statua nihil dixissem neque interfeminium
 21    40    |        profluentem sisti cantamine. nihil enim, quod salutis ferendae
 22    40    |         inspexerim, praesertim quod nihil ego clanculo, sed omnia
 23    42    |      argumentum piscarium futile et nihil futurum, praeterea novitatem
 24    45    |            cur illis ad quaestionem nihil uteris? unum puerum atque
 25    45    |          dicit; cuius pueritia etsi nihil ad regionem refragaretur,
 26    46    |      confirmatos ad mentiendum. sed nihil amplius dico: ut producant.
 27    54    |       deprehensum et detentum tamen nihil me apud bonum iudicem laederet,
 28    54    |             omnia a reo percontere, nihil ipse adferas cognitum. «
 29    54    |           aut quid optasti? contra: nihil in templo precatus es: igitur
 30    55    |       concedam, tamen habeam dicere nihil in eo involutum fuisse, --
 31    55    |       sacerdotibus sedulo conservo. nihil insolitum, nihil incognitum
 32    55    |          conservo. nihil insolitum, nihil incognitum dico. vel unius
 33    58    |            cubiculo suo Quintianum. nihil dicis, Aemiliane, non est
 34    64    |           ceterum Platonica familia nihil novimus nisi festum et laetum
 35    68    |              si extrario nubsisset, nihil se filiis eius ex paternis
 36    70    |         tantum, ceterum de petitore nihil fatebatur. at tu dum eam
 37    70    |           illa omnia de valetudine: nihil praeterea esse, cur amplius
 38    70    |      pietate sua et supremo iudicio nihil metuerent; qualis vidua
 39    73    |          istum, mihi commendat. non nihil a me in communibus studiis
 40    79    |        idcirco, quod illa dixisset? nihil scilicet. atqui periniurium
 41    80    |             scriberet? sanam dices? nihil ergo erat magicis artibus
 42    91    |      fatigare te non est consilium; nihil verbis opus est, cum multo
 43    92    |         ceterum praeter uxorem suam nihil computantem, omnem supellectilem
 44    92    |          talis divortio digreditur; nihil affert inreposcibile, sed
 45   102    |            filiis condonasset, quae nihil illis ante me maritum fuerat
 46   102    |       maritum fuerat largita, mihi [nihil] quicquam impertiret? o


De deo Socratis
    Cap.
 47    12    |       demovetur nec alterius vi nam nihil est deo potentius neque
 48    12    |             neque suapte natura nam nihil est deo perfectius. Porro
 49    16    |       meditanda formate, ut sciatis nihil homini prae istis custodibus
 50    20    |      auribus suis usurpatam, de qua nihil cunctentur (de qua sciunt)
 51    20    |     sapientiae dignitas coaequarat? Nihil est enim deo similius et
 52    21    |          qua ratione detrahimur. Et nihil aeque miror quam, cum omnes
 53    22    |         prodige profusa et in semet nihil, in sui dico daemonis cultum,
 54    22    |      omnibus tanta adfluentia rerum nihil est praeterquam ipse dominus
 55    23    |         fortuna largita est. Quorum nihil laudibus Socratis mei admisceo,
 56    24    |             vel properas saltem, ut nihil alienum in laudibus tuis
 57    24    |           laudes eius viri audisti: nihil inde nec Laertes sibi nec


De mundo
    Cap.
 58 Praef    |          adeo non est mirabile, cum nihil maius suspexerint neque
 59    16    |       spectaculi pariunt, alia quae nihil ab eo quod ostenderint mentiuntur.
 60    16    |    septemtrione vel meridie videas; nihil horum quippe loci vel temporis
 61    31    |             ipsamque virtutem. Unde nihil mirum est, si mortales oculi


Florida
    Cap.
 62     3    |         Prorsus igitur ante Hyagnin nihil aliud plerique callebant
 63     4    |          tibicinio adprime nobilis, nihil aeque se laborare et animo
 64     6    |           est apud illos genus, qui nihil amplius quam bubulcitare
 65     6    |             ceteri commemorant. Qui nihil habet adferre cur prandeat,
 66     9    |           de me benigna praesumptio nihil non quicquam sinit neglegenter
 67     9    |           Omnia secum quae habebat, nihil eorum emerat, sed suis sibi
 68     9    |       publicitus gratia obstrictus. Nihil quippe a te impetravi, quia
 69    12    |     enimvero et corvus et psittacus nihil aliud quam quod didicerunt
 70    15    |       Polycrate tyranno dicata, qua nihil videor effectius cognovisse;
 71    15    |             nuncupator et conditor, nihil prius discipulos suos docuit
 72    15    |    puniebantur. Porro noster Plato, nihil ab hac secta vel paululum
 73    16    |        perpetuum firmiter dedicavi: nihil tantum, nihil tantulum faciam,
 74    16    |             dedicavi: nihil tantum, nihil tantulum faciam, quin eius
 75    16    |        esset vestrum beneficium, si nihil ex gratia eius petitio mea
 76    18    |           istis omnibus supersessis nihil amplius spectari debet quam
 77    18    |             est profecto, qui aiunt nihil quicquam homini tam prosperum
 78    22    |          eas omnis ad bene vivendum nihil quicquam esse . . .~ ~


Metamorphoses
    Lib. Cap.
 79  1,    20|           sermonem eius respuebat: «Nihil» inquit «hac fabula fabulosius,
 80  1,    20|              hac fabula fabulosius, nihil isto mendacio absurdius»,
 81  1,    20|        fabulae?» «Ego vero» inquam «nihil impossibile arbitror, sed
 82  1,    24|           me artius ei conciliare: «Nihil» inquam «rerum istarum,
 83  3,     3|          Sed providentia deum, quae nihil impunitum nocentibus permittit,
 84  3,     4|            iubebat incipere. At ego nihil tunc temporis amplius quam
 85  3,    10|            in lapidem steti gelidus nihil secus quam una de ceteris
 86  3,    19|      domuitionem paro et nocte ista nihil antepono.» ~
 87  3,    21|       indicatque dominam suam, quod nihil etiam tunc in suos amores
 88  3,    29|            et prolixo satis itinere nihil a mortuo differebam. Sed
 89  4,    17|             accuratius offeramus.» «Nihil indigemus labore isto vestro,»
 90  4,    30|         committit tanta flagitia et nihil prorsus boni facit. hunc,
 91  6,    21|             et iacebat immobilis et nihil aliud quam dormiens cadaver. ~
 92  7,     9|         quique eorum recte sapiunt, nihil anteferre lucro suo debere
 93  7,     9|       perdiderit in asino virginem, nihil amplius quam sine ullo compendio
 94  7,     9|      similem fugam discursuram, non nihil etiam, cum lupanari servierit,
 95  7,    25|           pigeret.» ~Sic adseverans nihil quicquam promovebat. Nam
 96  9,     1|     gaudebam carceris. ~Sed nimirum nihil Fortuna rennuente licet
 97  9,     5|            maritus ignarus rerum ac nihil etiam tum tale suspicans
 98  9,     6| impedimentum conversationis nostrae nihil praestat amplius. Istud
 99  9,    27|          facie commulcens incipit: «Nihil triste de me tibi, fili,
100 10,     3|             decunctatur. At iuvenis nihil etiam tunc sequius suspicatus
101 10,     8|          cum rei fortuna transacto, nihil postea commutari licebat,
102 10,    14|           animos, et quanquam de me nihil etiam tum tale crederent,
103 11,    29|         divinatione clemens imago: «Nihil est» inquit «quod numerosa


De Platone et eius dogmate
    Lib. Cap.
104  1,     5|             et beatificus, optimus, nihil indigens, ipse conferens
105  1,     5|             non potest dicere, quod nihil incorporale corpus exhibeat;
106  1,     8|           inviolata valetudo; eoque nihil praeterea extrinsecus est
107  1,     8|           deo quaesitum est, ut sit nihil indigens,sed operiens omnia
108  1,    12|        nobis et in fortuna esse non nihil. Et fortunae quidem inprovidos
109  1,    12|              Omnium vero terrenorum nihil homine praestabilius providentia
110  1,    18|            se iracundia et voluptas nihil adpetunt, nihil commovent,
111  1,    18|            voluptas nihil adpetunt, nihil commovent, quod inutile
112  2,     3|       emicare; doctoresque puerorum nihil antiquius curare oportet
113  2,     6|             rerum ratio fundaverit, nihil relinquetur, quod non virtus
114  2,    12|       pauperie sua utitur non solum nihil capiet incommodi, verum
115  2,    18|         adhibent medentes manus, ne nihil profutura curatio doloribus
116  2,    20|        animo eius sculptum sit quod nihil horum possit nocere sapienti,
117  2,    21|             Philosophum oportet, si nihil indigens erit et omnium
118  2,    21|        acerba toleratu arbitrantur, nihil secus agere quam ut semper
119  2,    23|           cum ad perfectionem vitae nihil deest atque ipsa sumus contemplatione