Historiae
   Lib. Cap.
 1   1, 32|         ad iratos censebat: daret malorum paenitentiae, daret bonorum
 2   1, 47|        per scelera die novissimum malorum fuit laetitia. vocat senatum
 3   3, 31|       lacrimis fatigant, extremum malorum, tot fortissimi viri proditoris
 4   3, 54|     dissimulatione remedia potius malorum quam mala differebat. quippe
 5   4, 17|     secretis sermonibus admonebat malorum, quae tot annis perpessi
 6   4, 23|       crediderat, neque umquam id malorum ut obpugnatum ultro legiones
 7   4, 50|         exitiosus et inter causas malorum quae mox tulimus saepius
 8   5, 26| praevenire statuit, super taedium malorum etiam spe vitae, quae plerumque


Annales
   Lib. Cap.
 9   1, 30|      ruere tempestates: non aliud malorum levamentum, quam si linquerent
10   4, 8 |         liberi, unica praesentium malorum levatnenta, inducerentur
11   4, 66|      censuit, quod unum urgentium malorum suffugium in tempus erat. ~
12   6, 40|       adfecti forent, adsuetudine malorum ut atrox advertebatur, sed
13  13, 45| impudicitia magnorum rei publicae malorum initium fecit. erat in civitate
14  14, 40|       quod paupertatem praecipuum malorum credebat. igitur Fabianus
15  14, 62|          dein graviore odio, quia malorum facinorum ministri quasi
16  14, 64| centuriones et milites, praesagio malorum iam vitae exempta, nondum
17  15, 47|    vulgantur prodigia imminentium malorum nuntia: vis fulgurum non