De origine et situ Germanorum
   Cap.
 1 13     |         etiam ipse comitatus habet, iudicio eius quem sectantur; magnaque


Historiae
   Lib. Cap.
 2   1, 52|            plura ambitione, quaedam iudicio, in quibus sordis et avaritiam
 3   1, 52|      vocabant, quod sine modo, sine iudicio donaret sua, largiretur
 4   4, 7 |             non debere. hoc senatus iudicio velut admoneri principem
 5   4, 8 |          sua oratione Thraseam quam iudicio senatus adflictum; saevitiam


Annales
   Lib. Cap.
 6   2, 34|        virgines Vestales in foro et iudicio audiri, quotiens testimonium
 7   2, 55|             Theophilum quendam Areo iudicio falsi damnatum precibus
 8   4, 21|            immodicas inimicitias ut iudicio iurati senatus Cretam amoveretur
 9  13, 32| superstitionis externae rea, mariti iudicio permissa. isque prisco instituto
10  14, 41|          poena teneretur ac publico iudicio calumniae condemnatus. ~
11  15, 20|      habeatur, alibi quam in civium iudicio esse. ~
12  15, 64|        damnati publico Atheniensium iudicio exstinguerentur, promeret;


Dialogus de oratoribus
   Cap.
13 5      |        pariter et incessere sive in iudicio sive in senatu sive apud
14 19     |         dicendi genus contendo, sed iudicio et intellectu. Vidit namque,
15 21     |       dissentire ceteros ab hoc meo iudicio video: quotus enim quisque
16 21     |       exprimeret, videmus enim quam iudicio eius vis aut animi aut ingenii
17 22     |            oratores praecurrit quam iudicio. primus enim excoluit orationem,