Historiae
   Lib. Cap.
 1   1, 4 |       aut qui adesis bonis per dedecus Neronis alebantur, maesti
 2   1, 30|      penes ipsum sit, rubor ac dedecus penes omnis; nemo enim umquam
 3   2, 37|  principis, quorum flagitia ac dedecus apertiore in dies fama noscebantur,
 4   3, 61|  hostium, quo amissi praesidii dedecus lenirent. nec ulla apud
 5   3, 66|        abnuebant, discrimen ac dedecus ostentantes et fidem in
 6   4, 72|        aut metus quam pudor ac dedecus obstupefecerat, attonitis


Annales
   Lib. Cap.
 7   1, 80|     periculum sibi, a pessimis dedecus publicum metuebat. qua haesitatione
 8   4, 19|     obtendens odiis Seiani per dedecus suum gratifcabatur. precante
 9   4, 35|   eadem saevitia usi sunt nisi dedecus sibi atque illis gloriam
10   4, 69|   ordinem fraudis suumque ipsi dedecus narravere. non alias magis
11  11, 21|      cum hisce verbis Tiberius dedecus natalium eius velavisset: «
12  11, 28|        principis insultaverit, dedecus quidem inlatum, sed excidium
13  14, 11|    praetorias cohortes idemque dedecus senatus et populi speravisset,
14  14, 14| incitamentum attulit. ratusque dedecus moliri, si plures foedasset,
15  16, 4 |     iam lustrali certamine, ut dedecus averteret, offert imperatori