Historiae
  Lib. Cap.
1   1, 82|     mitius aut horridius. finis sermonis in eo ut quina milia nummum
2   3, 75| iustitiamque eius non argueres; sermonis nimius erat: id unum septem


Annales
  Lib. Cap.
3   4, 21|      Pisonem Q. Granius secreti sermonis incusavit adversum maiestatem
4  13, 21|  aderant et ex libertis arbitri sermonis. deinde a Burro, postquam


Dialogus de oratoribus
  Cap.
5 15     |           Neque illius» inquit «sermonis mei paenitentiam ago, neque
6 25     |    fuisse; ne illi quidem parti sermonis eius repugno, si comminus
7 32     |    eorum huius quoque cotidiani sermonis foeda ac pudenda vitia deprehendantur;