De origine et situ Germanorum
Cap.
1 13 | aut magna patrum merita principis dignationem etiam adulescentulis
2 14 | turpe comitatui virtutem principis non adaequare. Iam vero
3 14 | belloque tueare; exigunt enim principis sui liberalitate illum bellatorem
Historiae
Lib. Cap.
4 1, 16| neque erat adhuc damnati principis exemplum. nos bello et ab
5 1, 26| publicae cura, quam foedare principis sui sanguine sobrii parabant,
6 1, 30| est plus quod pro caede principis quam quod innocentibus datur,
7 1, 73| et adversa dissimulantis principis fama periculo exempta est.
8 2, 1 | sermonibus senium et orbitas principis et intemperantia civitatis,
9 2, 37| belli seu fastidio utriusque principis, quorum flagitia ac dedecus
10 2, 49| aemulatione decoris et caritate principis. ac postea promisce Bedriaci,
11 2, 63| ferox, terruit ne periculo principis famam clementiae adfectaret.
12 2, 65| iuberet. Cluvius comitatui principis adiectus, non adempta Hispania,
13 2, 76| popinis et comissationibus et principis imitatione deteritur: tibi
14 2, 92| Galba reddiderat, nulla principis misericordia iuvarentur.
15 3, 38| neglegens fovet aemulum principis labores e convivio prospectantem.
16 3, 56| amicorum Vitellii, ita formatis principis auribus ut aspera quae utilia,
17 4, 2 | stupris et adulteriis filium principis agebat. praefectura praetorii
18 4, 2 | is pecuniam familiamque e principis domo quasi Cremonensem praedam
19 4, 8 | instituta exolescerent aut principis honor in cuiusquam contumeliam
20 4, 11| apparatu incessu excubiis vim principis amplecti, nomen remittere.
21 4, 42| timemus Vespasianum; ea principis aetas, ea moderatio: sed
De vita Iulii Agricolae
Cap.
22 3 | promptissimus quisque saevitia principis interciderunt, pauci et,
23 40 | verum istud, sive ex ingenio principis fictum ac compositum est.
24 42 | Accessere quidam cogitationum principis periti, qui iturusne esset
Annales
Lib. Cap.
25 1, 1 | discordiis civilibus fessa nomine principis sub imperium accepit. sed
26 1, 4 | exuta aequalitate iussa principis aspectare, nulla in praesens
27 1, 7 | composito, ne laeti excessu principis neu tristiores primordio,
28 1, 9 | tamen neque dictatura, sed principis nomine constitutam rem publicam;
29 1, 15| etsi potissima arbitrio principis, quaedam tamen studiis tribuum
30 1, 19| parum in tempore incipientis principis curas onerari. si tamen
31 1, 36| placitum ut epistulae nomine principis scriberentur: missionem
32 1, 69| muliere seditionem, cui nomen principis obsistere non qui verit.
33 1, 74| occultis libellis saevitiae principis adrepit, mox clarissimo
34 1, 74| inevitabile crimen, cum ex moribus principis foedissima quaeque deligeret
35 2, 7 | modicam praedam et Arpi principis Chattorum coniagem filiamque
36 2, 40| et quamquam multi e domo principis equitesque ac senatores
37 2, 43| iis qui sorte aut missu principis obtinerent sed Tiberius
38 2, 57| et ceteris offerrentur, principis Romani, non Parthi regis
39 2, 59| instituta Augusti non sponte principis Alexandriam introisset.
40 2, 64| enimvero audita mutatione principis immittere latronum globos,
41 2, 88| eorundem temporum Adgandestrii principis Chattorum lectas in senatu
42 3, 12| privatas inimicitias non vi principis ulciscar: sin facinus in
43 3, 14| ac divellebant, ni iussu principis protectae repositaeque forent.
44 3, 22| illa in cognitione mentem principis: adeo vertit ac miscuit
45 3, 30| speciem magis in amicitia principis quam vim tenuit. idque et
46 3, 50| suppliciis ac remediis principis moderatio maiorumque et
47 3, 51| pietatem quamvis modicas principis iniurias acriter ulciscentium,
48 3, 64| credebatur ut inferius maiestate principis gravi et dissimulata offensione
49 3, 68| ille multum de clementia principis praefatus aqua atque igni
50 3, 70| postulatum quod effigiem principis promiscum ad usum argenti
51 4, 15| magna cum adseveratione principis non se ius nisi in servitia
52 4, 17| sacerdotes, cum pro incolumitate principis vota susciperent, Neronem
53 4, 21| in ius Vrgulaniam domoque principis excire ausus erat. quae
54 4, 22| quod perinde creditum quasi principis monitu ob amicitiam Augustae
55 4, 23| retinere ausus erat iussa principis magis quam incerta belli
56 4, 28| alii: non enim se caedem principis et res novas uno socio cogitasse. ~
57 4, 31| praepotentem, venalem et Claudii principis amicitia diu prospere, numquam
58 4, 34| neque haec in principem aut principis parentem, quos lex maiestatis
59 4, 52| 52-~ ~At Romae commota principis domo, ut series futuri in
60 4, 53| Agrippinae filiae quae Neronis principis mater vitam suam et casus
61 4, 60| traxit in partis, spe obiecta principis loci si priorem aetate et
62 4, 66| studia procerum et largitio principis adversum casus solacium
63 4, 71| amore verum ut cunctationes principis opperiretur, gnarus lentum
64 5, 4 | criminandi: spretum dolorem principis ab senatu, descivisse populum;
65 5, 5 | sed paratos ad ultionem vi principis impediri testarentur.~
66 6, 8 | nemo negaverit. abditos principis sensus et si quid occultius
67 6, 9 | fides. atque ob id convictu principis prohibitus cum senili manu
68 6, 48| sane paucos ad suprema principis dies posse vitari: quem
69 6, 50| quidem regere valetudines principis solitus, consilii tamen
70 6, 51| dein Rhodo regressus vacuos principis penatis duodecim annis,
71 11, 3 | amicitiae utque Antoniam principis matrem pariter observavissent,
72 11, 4 | vergente autumno mortem principis ostendi. illud haud ambigitur,
73 11, 11| spectati sunt. utriusque principis rationes praetermitto, satis
74 11, 12| fortuna, servi liberti paratus principis apud adulterum visebantur. ~
75 11, 21| inter candidatos praeturam principis suffragio adsequitur, cum
76 11, 25| 25-~ ~Orationem principis secuto patrum consulto primi
77 11, 26| non eo ventum ut senectam principis opperirentur. insontibus
78 11, 27| consulem designatum cum uxore principis, praedicta die, adhibitis
79 11, 28| 28-~ ~Igitur domus principis inhorruerat, maximeque quos
80 11, 28| fremere, dum histrio cubiculum principis insultaverit, dedecus quidem
81 11, 34| fama fuit, inter diversas principis voces, cum modo incusaret
82 12, 1 | Caede Messalinae convulsa principis domus, orto apud libertos
83 12, 3 | arduum videbatur in animo principis, cui non iudicium, non odium
84 12, 5 | orditurque: gravissimos principis labores, quis orbem terrae
85 12, 22| quod secum de matrimonio principis certavisset, molitur crimina
86 12, 23| provinciae non exquisita principis sententia, iure quo Sicilia
87 12, 52| exilium agitur, quasi finem principis per Chaldaeos scrutaretur.
88 12, 52| laudati dehinc oratione principis qui ob angustias familiaris
89 12, 53| postponeret seque inter ministros principis haberi sineret. adseveravit
90 12, 57| simul Agrippina trepidatione principis usa ministrum operis Narcissum
91 12, 60| anno saepius audita vox principis, parem vim rerum habendam
92 12, 65| obiecta sunt quod coniugem principis devotionibus petivisset
93 12, 68| votaque pro incolumitate principis consules et sacerdotes nuncupabant,
94 12, 68| ire in melius valetudinem principis, quo miles bona in spe ageret
95 13, 1 | libertus, rei familiari principis in Asia impositi. ab his
96 13, 2 | vicem, quo facilius lubricam principis aetatem, si virtutem aspernaretur,
97 13, 4 | adferre. tum formam futuri principis praescripsit, ea maxime
98 13, 11| vel iactandi ingenii voce principis vulgabat. ~ ~
99 13, 12| secreta, ne senioribus quidem principis amicis adversantibus, muliercula
100 13, 12| cuiusquam iniuria cupidines principis explente, quando uxore ab
101 13, 14| terrorem et minas, neque principis auribus abstinere, quo minus
102 13, 20| alioquin id temporis luxus principis intendere, sed tunc compositus
103 13, 21| 21-~ ~Sic lenito principis metu et luce orta itur ad
104 13, 22| validiore apud libidines principis Paride, quam ut poena adficeretur.
105 13, 27| civili, non sine infamia principis, cuius iussu perpetratum
106 13, 46| captam simulans; mox acri iam principis amore ad superbiam vertens,
107 13, 47| forte redeuntibus ministris principis quidam per iuvenilem licentiam,
108 14, 2 | toleraturos milites profani principis imperium. Fabius Rusticus
109 14, 3 | venenum. sed inter epulas principis si daretur, referri ad casum
110 14, 5 | utque subveniretur matri principis clamitat, contis et remis
111 14, 7 | inici iubet, ut exitium principis molitam matrem et pudore
112 14, 12| simulacrum in curia et iuxta principis imago statuerentur, dies
113 14, 15| plausibus personare, formam principis vocemque deum vocabulis
114 14, 50| accusator venditata ab eo munera principis et adipiscendorum honorum
115 14, 51| validior Tigellinus in animo principis et intimis libidinibus adsumptus,
116 14, 52| venisset. nam oblectamentis principis palam iniquum detrectare
117 14, 59| relatum; cuius adspectu (ipsa principis verba referam) «cur,» inquit, «
118 14, 61| statuunt. itur etiam in principis laudes, repetitum [certamen]
119 14, 62| admonet: solum incolumitati principis adversus insidiantem matrem
120 15, 24| iturum ad signa et effigies principis, ubi legionibus coram regnum
121 15, 36| adversum fortuita adspectu principis refoveri. ergo ut in privatis
122 15, 38| Sequitur clades, forte an dolo principis incertum (nam utrumque auctores
123 15, 42| artem temptare et viribus principis inludere. namque ab lacu
124 15, 44| humana, non largitionibus principis aut deum placamentis decedebat
125 15, 50| 50-~ ~Ergo dum scelera principis, et finem adesse imperio
126 15, 50| impudicitiamque Tigellinus in animo principis anteibat, fatigabatque criminationibus
127 15, 51| plura; et omnia scelera principis orditur, neque sancti quidquam
128 15, 52| hospitales caede qualiscumque principis cruentarentur: melius apud
129 15, 53| deprecabundus et genibus principis accidens prosterneret incautum
130 15, 68| coeperat, dum hic ignaviam principis penitus dognitam despicit,
131 15, 73| obliterata mansuetudine principis novam ad saevitiam retraheret. ~
132 16, 1 | traxit, vectusque Romam, principis aditum emercatus, expromit
133 16, 2 | praecipua materia in laudem principis adsumpta est. non enim solitas
134 16, 13| communi mortalitate saevitiam principis praevenirent. ~ Eodem
135 16, 17| procurationes administrandis principis negotiis. idem Annaeum Lucanum
136 16, 18| potiorem. ergo crudelitatem principis, cui ceterae libidines cedebant,
137 16, 19| adulatus est, sed flagitia principis sub nominibus exoletorum
138 16, 22| praeditum; numquam pro salute principis aut caelesti voce immolavisse;
139 16, 22| artes sine honore. prospera principis respuit: etiamne luctibus
140 16, 23| Asiae, in quo offensiones principis auxit iustitia atque industria,
141 16, 24| scripsisse, per quae claritudinem principis extolleret suamque famam
142 16, 27| curiam senatores, et oratio principis per quaestorem eius audita
143 16, 28| denique agere senatorem et principis obtrectatores protegere
144 16, 31| artes exerceant: nulla mihi principis mentio nisi inter numina
Dialogus de oratoribus
Cap.
145 9 | id quidem, indulgentiam principis ingenio mereri: quanto tamen
146 38 | tranquillitas et maxime principis disciplina ipsam quoque
|