De origine et situ Germanorum
Cap.
1 5 | Noricum ac Pannoniam adspicit; satis ferax, frugiferarum arborum
2 16 | Germanorum populis urbes habitari satis notum est, ne pati quidem
Historiae
Lib. Cap.
3 1, 9 | ter consulis filius: id satis videbatur. in Britannico
4 1, 41| diceret. de percussore non satis constat: quidam Terentium
5 2, 4 | superstitionis quam quo satis virium obsessis ad tolerandas
6 2, 25| campum, pandi aciem iubebat, satis cito incipi victoriam ratus
7 2, 48| publicae novissimum casum. satis sibi nominis, satis posteris
8 2, 48| casum. satis sibi nominis, satis posteris suis nobilitatis
9 2, 76| natalium Vitellium anteibat. satis clarus est apud timentem
10 2, 80| adulationem effusos adloquitur, satis decorus etiam Graeca facundia,
11 2, 92| inclinationibus; nec umquam satis fida potentia, ubi nimia
12 2, 97| Vettius Bolanus numquam satis quieta Britannia, et uterque
13 3, 38| et posse Blaesum perverti satis patuit iis qui principum
14 3, 40| sequitur, nec ausus est satis nec providit. ~
15 3, 49| innocentia post Cremonam agebat, satis factum bello ratus et cetera
16 3, 55| inferendo quoque bello satis pollebant. ceterae cohortes
17 3, 60| Tarracinam Narniamque iaceat. satis gloriae proelio Cremonensi
18 3, 78| Salaria via urbem introiret, satis maturaverat, donec obsessi
19 4, 7 | quam bonos amicos esse. satis Marcello quod Neronem in
20 4, 15| milites, nec, si providissent, satis virium ad arcendum erat:
21 4, 23| labor additus: vis et arma satis placebant. Batavi Transrhenanique,
22 4, 31| sacramentum, non vultu neque animo satis adfirmans: et cum cetera
23 4, 32| iuvare adgressus foret, satis factum coeptis. ad ea Civilis
24 4, 35| securum incessit, nondum satis firmo Civile. qui ubi rursum
25 4, 40| Publius et Sorani manibus satis factum. insignis publica
26 4, 59| Numisium legatos vinciri satis visum. dein sumptis Romani
27 4, 73| Germanica bella tractaverimus, satis clarum. nec ideo Rhenum
28 5, 11| firmaverant, quis vel plana satis munirentur. Nam duos collis
29 5, 20| adfore: simul Cerialem neque satis cautum et pluribus nuntiis
30 5, 24| recipientibus oneri, et satis peccavisse quod totiens
De vita Iulii Agricolae
Cap.
31 9 | misericors: ubi officio satis factum, nulla ultra potestatis
32 13 | Caesarem de intranda Britannia satis constat, ni velox ingenio
33 20 | excursibus popularetur; atque ubi satis terruerat, parcendo rursus
34 41 | aliorum. Quibus sermonibus satis constat Domitiani quoque
35 43 | dissimularet gaudium quam metum. Satis constabat lecto testamento
Annales
Lib. Cap.
36 1, 5 | litteris accitur; neque satis conpertum est, spirantem
37 1, 17| precibus vel armis adirent? satis per tot annos ignavia peccatum,
38 1, 19| legati orator publicae causae satis ostenderet necessitate expressa
39 1, 24| cohortibus mitteret, nullis satis certis mandatis, ex re consulturum.
40 1, 30| regressu, quia praesentia satis conse derant, in urbem rediit. ~
41 1, 40| contra rebellis auxilium: satis superque missione et pecunia
42 1, 46| verba patrum cavillantem? satis prospectum urbanae servituti:
43 1, 59| hominum: Germanos numquam satis excusaturos quod inter Albim
44 1, 75| sestertium largitus est, satis conperto paternas ei angustias
45 2, 22| ratus conscientiam facti satis esse. mox bellum in Angrivarios
46 2, 26| rediret ad decretum triumphum: satis iam eventuum, satis casuum.
47 2, 26| triumphum: satis iam eventuum, satis casuum. prospera illi et
48 2, 28| 28-~ ~Ut satis testium et qui servi eadem
49 2, 35| Piso praeceperat, nihil satis inlustre aut ex dignitate
50 2, 37| accipere vel parare potuissem, satis habebam, si tenues res meae
51 2, 43| aetatem vergere, Drusi nondum satis adolevisse. tunc decreto
52 2, 45| postremum eiectis Romanis satis probatum, penes utros summa
53 2, 50| arcessebat. de adulterio satis caveri lege Iulia visum:
54 2, 76| et ademptione provinciae satis factum immicis. quod si
55 2, 83| eloquentiam fortuna discerni et satis inlustre si veteres inter
56 2, 85| inter veteres recepto, qui satis poenarum adversum impudicas
57 2, 85| datos necdum praeterisse, satis visum de Vistilia statuere;
58 3, 1 | egredientem exciperent. neque satis constabat quid pro tempore
59 3, 14| quod ne accusatores quidem satis firmabant, in convivio Germanici,
60 3, 14| inlatum, senatus numquam satis credito sine fraude Germanicum
61 3, 18| concessitque ei paterna bona, satis firmus, ut saepe memoravi,
62 3, 45| adversos et aspicerentur; id satis ad victoriam. duodecimum
63 3, 46| neque oculis neque auribus satis competebant. contra Silius,
64 3, 60| receptabantur, nec ullum satis validum imperium erat coercendis
65 3, 69| reperta et semper placita: satis onerum principibus, satis
66 3, 69| satis onerum principibus, satis etiam potentiae. minui iura
67 3, 71| principe Augusto constituta satis ostendebant annuam absentiam
68 4, 6 | domi artes spectando, ut satis constaret non alios potiores
69 4, 26| gens set culpae nescia ad satis faciendum populo Romano
70 4, 30| ne, poenis quidem umquam satis coercitum, per praemia eliciebatur. ~
71 4, 38| meminisse posteros volo; qui satis superque memoriae meae tribuent,
72 4, 39| enim exuere imposita munia: satis aestimare firmari domum
73 4, 55| nitebantur) aede Augusto ibi sita satis adeptos creditum. Ephesii
74 4, 73| alarius eques immissus: satis validi si simul incubuissent,
75 4, 74| propinqua urbi degressi sunt: satis visum omittere insulam et
76 4, 74| societate consiliorum parabatur. satis constabat auctam ei adrogantiam
77 6, 27| sapientia in prioribus libris satis conlocavi. neque nobilitas
78 6, 37| Vitellius ostentasse Romana arma satis ratus monet Tiridaten primoresque,
79 6, 44| itineris fessos ne animo quidem satis ad obsesquium coaluisse
80 6, 48| omnibus decora respondit: sibi satis aetatis neque aliud paenitendum
81 11, 11| principis rationes praetermitto, satis narratas libris quibus res
82 11, 18| Gannasco, ubi praesentia satis composita sunt, legiones
83 11, 23| manibus eorundem perissent satis: fruerentur sane vocabulo
84 11, 31| quam vindictae consuleret. satis constat co pavore offusum
85 11, 33| praetorii praefecto haud satis fidebant, ad honesta seu
86 12, 14| Ceterum Gotarzes, nondum satis aucto exercitu, flumine
87 12, 40| ministros agere et arcere hostem satis habebat. haec, quamquam
88 12, 46| in tempore validiores; et satis cognitam Armeniorum perfidiam,
89 12, 57| operis manifesta fuit, haud satis depressi ad lacus ima vel
90 13, 35| castrorum aegerrime tolerabant. satis constitit fuisse in eo exercitu
91 13, 37| expertam. ad ea Corbulo, satis comperto Volgaesen defectione
92 13, 43| intercessit princeps tamquam satis expleta ultione. ~
93 14, 4 | facinori nox adhiberetur. satis constitit extitisse proditorem,
94 14, 34| et a tergo silva clausum, satis cognito nihil hostium nisi
95 14, 52| adesse: exueret magistrum, satis amplis doctoribus instructus
96 15, 6 | patiens, et Paetus, cui satis ad gloriam erat, si proximus
97 15, 8 | spretis ominibus, necdum satis firmatis hibernaculis, nullo
98 15, 19| brevitatem adoptionis enumerant. satis pretii esse orbis, quod
99 15, 24| posset, incolumes dimisisse. satis adprobatam vim; datum et
100 15, 25| metueret, facetiis insectari satis habuit Caesar, his ferme
101 15, 42| intolerandus labor nec satis causae. Nero tamen, ut erat
102 15, 69| imaginatus et inridens Nero satis supplicii luisse ait pro
103 16, 2 | non ipsius negotii fide satis spectata nec missis per
Dialogus de oratoribus
Cap.
104 2 | et pressus et, in quantum satis erat, profluens sermo non
105 4 | angustiis, in quibus mihi satis superque sudatum est, sanctiorem
106 10 | adversarium superiorem. Nobis satis sit privatas et nostri saeculi
107 13 | nec imperantibus umquam satis servi videntur nec nobis
108 13 | servi videntur nec nobis satis liberi? Quae haec summa
109 16 | paulo ante dixisti et ipse satis manifestus est iam dudum
110 16 | Hyperidem profertis, quos satis constat Philippi et Alexandri
111 18 | Caecum magis mirarentur? satis constat ne Ciceroni quidem
112 18 | quibus inflatus et tumens nec satis pressus, sed supra modum
113 21 | una et altera oratiuncula satis facit. Nec dissentire ceteros
114 22 | paries et duraturus, sed non satis expolitus et splendens.
115 24 | laudationem antiquorum (satis enim illos fama sua laudat),
116 25 | antiqui vocarentur, quos satis constat ante centum annos
117 25 | eorum ut nascenti adhuc nec satis adultae defuisse. ~
118 30 | vel hominum vel temporum satis operae insumitur. Sed expetuntur
119 32 | mihi in consuetudine est, satis multos offendi, quos, si
120 33 | semina veteris eloquentiae satis demonstrasse videor, docendo
121 39 | interesse quid iudicaretur. Satis constat C. Cornelium et
|