De origine et situ Germanorum
Cap.
1 2 | quaerebant, et inmensus ultra utque sic dixerim adversus
2 19 | vitam, ne ulla cogitatio ultra, ne longior cupiditas, ne
3 29 | magnitudo populi Romani ultra Rhenum ultraque veteres
4 30 | 30-~ ~Ultra hos Chatti initium sedis
5 43 | continuum montium iugum, ultra quod plurimae gentes agunt,
Historiae
Lib. Cap.
6 1, 16| principibus fortuitum, nec ultra aestimatur: adoptandi iudicium
7 1, 18| fulgura et caelestes minae ultra solitum turbaverunt. observatum
8 1, 18| seditionis auctoribus, non ultra verba ac voces errasse et
9 1, 55| sexta decima legiones nihil ultra fremitum et minas ausae
10 1, 56| abrepti vinctique. nec cuiquam ultra fides aut memoria prioris
11 2, 31| ac Valentis copiis nulla ultra penes Vitellianos mora quin
12 2, 47| animum, hanc virtutem vestram ultra periculis obicere nimis
13 2, 54| desertaeque partes forent. nec ultra in commune congressi sibi
14 2, 62| 62-~ ~Nec ultra in defectores aut bona cuiusquam
15 2, 63| Triaria L. Vitellii uxor, ultra feminam ferox, terruit ne
16 2, 72| 72-~ ~Non ultra paucos dies quamquam acribus
17 2, 76| Galbae imaginibus: torpere ultra et polluendam perdendamque
18 2, 77| 77-~ ~«Nobis nihil ultra adrogabo quam ne post Valentem
19 2, 85| adscitis per avia Moesiae ultra montem Haemum profugit;
20 2, 91| primo Vitellius, non tamen ultra quam tribunos plebis in
21 3, 18| animum dabant. nec Antonius ultra institit, memor laboris
22 3, 31| Cremona quoque excisa nulla ultra venia omnisque ira victoris
23 3, 51| exolverentur; nec quidquam ultra traditur. ceterum et prioribus
24 3, 58| vulgus ignavum et nihil ultra verba ausurum falsa specie
25 3, 62| cohortibus ostentatum ne quam ultra spem foverent; nam pervasisse
26 3, 79| fuga consternantur, non ultra Fidenas secutis victoribus. ~
27 4, 13| malis nostris. sed Civilis ultra quam barbaris solitum ingenio
28 4, 35| agmine fremebant, non se ultra famem, insidias legatorum
29 4, 39| fovebat, quia in neminem ultra aciem saevierant. et ferebatur
30 4, 59| omne facinus durato, verba ultra suppeditavere quam ut sacramentum
31 4, 66| cohortis composita, quo minus ultra pergeret, Claudius Labeo
32 4, 81| patere ratus nec quicquam ultra incredibile, laeto ipse
33 4, 84| offertur ne destinata deo ultra moraretur: cunctantem varia
34 5, 23| dirimuntur. Civilis nihil ultra ausus trans Rhenum concessit:
35 5, 24| transcenderint. Si quid ultra moliantur, inde iniuriam
36 5, 25| sermones orti: non prorogandam ultra ruinam, nec posse ab una
De vita Iulii Agricolae
Cap.
37 4 | studium philosophiae acrius, ultra quam concessum Romano ac
38 9 | officio satis factum, nulla ultra potestatis persona[; tristitiam
39 12 | frigorum abest. Dierum spatia ultra nostri orbis mensuram; nox
40 16 | compositis prioribus nihil ultra ausus Trebellio Maximo provinciam
41 25 | quia motus universarum ultra gentium et infesta hostilis
42 30 | servitutis expertes, et nullae ultra terrae ac ne mare quidem
43 30 | magnifico est; sed nulla iam ultra gens, nihil nisi fluctus
44 32 | reliquerunt. Nec quicquam ultra formidinis: vacua castella,
Annales
Lib. Cap.
45 1, 1 | neque decemviralis potestas ultra biennium, neque tribunorum
46 1, 8 | ad posteros. legata non ultra civilem modum, nisi quod
47 1, 17| annus finem adferret, ne ultra sub vexillis tenerentur,
48 1, 32| patefecit. non tribunus ultra, non castrorum praefectus
49 1, 65| capto propere campo umentia ultra. neque tamen Arminius quamquam
50 2, 14| quam Rhenum neque bellum ultra, modo se patris patruique
51 2, 26| posset. haud cunctatus est ultra Germanicus, quamquam fingi
52 2, 36| quantum odii fore ab iis qui ultra quinquennium proiciantur?
53 2, 50| maiorum propinquis suis ultra ducentesimum lapidem removeretur
54 2, 63| immixti turbarent, Danuvium ultra inter flumina Marum et Cusum
55 2, 70| decedere. nec Piso moratus ultra navis solvit moderabaturque
56 2, 79| dein mutua formidine non ultra iurgium processum est, Marsusque
57 2, 80| ut venere in manus, non ultra dubitatum quam dum Romanae
58 3, 24| Augusti adulter, quamquam non ultra foret saevitum quam ut amicitia
59 3, 29| iam nimiae spei Seianum ultra extulisse. ~
60 3, 54| transcenderis, neque metus ultra neque pudor est. cur ergo
61 4, 64| cum ignis violentia urbem ultra solitum adfecit, deusto
62 5, 1 | priscum ad morem, comis ultra quam antiquis feminis probatum,
63 5, 5 | sibi cuncta postulavit. nec ultra deliberatum quo minus non
64 5, 9 | traheretur; neque facturam ultra et posse se puerili verbere
65 5, 10| originem finemve eius rei ultra comperimus. ~
66 6, 2 | verbis moderans neque <UT>ultra abolitionem sententiae suaderet. ~
67 6, 44| amore odia non fingere. nec ultra moratus quam dum Scytharum
68 6, 50| epulas iubet discumbitque ultra solitum, quasi honori abeuntis
69 6, 50| tamen labi spiritum nec ultra biduum duraturum Macroni
70 11, 1 | haberet. at Claudius nihil ultra scrutatus citis cum militibus
71 11, 21| oblata ei species muliebris ultra modum humanum et audita
72 11, 23| captivitas inferatur? quem ultra honorem residuis nobilium,
73 11, 26| novissima voluptas est. nec ultra expectato quam dum sacrificii
74 12, 7 | orare clamitat. nec Claudius ultra expectato obvius apud forum
75 12, 9 | 9-~ ~Placitum dehinc non ultra cunctari, sed designatum
76 13, 26| concessum, quam ut centesimum ultra lapidem in oram Campaniae
77 13, 46| ad superbiam vertens, si ultra unam alteramque noctem attineretur,
78 13, 51| omissas petitiones non ultra annum resumerent; Romae
79 13, 52| orbitate et senecta, quam ultra vitam eorum produxit, quorum
80 14, 1 | diu meditatum scelus non ultra Nero distulit, vetustate
81 14, 29| Siluras populatus, quin ultra bellum proferret, morte
82 14, 54| curis impar, cum opes meas ultra sustinere non possim, praesidium
83 14, 57| negotiorum adpetentes faciat. nec ultra mora. Sulla sexto die pervectis
84 15, 6 | tot per annos gloriae non ultra periculum faceret. nam,
85 15, 17| dirutaque quae Euphraten ultra communiverat Corbulo, et
86 15, 23| sibi ex Poppaea filiam Nero ultra mortale gaudium accepit
87 15, 66| militaris quoque conspiratio non ultra fefellit, accensis [quoque]
88 16, 19| illic attinebatur; nec tulit ultra timoris aut spei moras.
Dialogus de oratoribus
Cap.
89 13 | fontis ferant; nec insanum ultra et lubricum forum famamque
|