Historiae
Lib. Cap.
1 2, 8 | relicta insula trepidus et vim metuens aufugeret. inde
2 2, 23| ne longius obsidium et vim Germanici exercitus parum
3 2, 85| Pannonicum exercitum aut abnuenti vim parabant. in eo motu Aponius
4 3, 1 | videbatur, Germanicarum legionum vim famamque extollebant, et
5 3, 5 | adsciti. plebem quoque et vim equitum, qua sola valent,
6 3, 20| advectis tormentis machinisque, vim victoriamque nobiscum ferimus?»
7 4, 11| apparatu incessu excubiis vim principis amplecti, nomen
8 4, 16| insidiae parum cessere, ad vim transgressus Canninefatis,
9 4, 21| sed consilii ambiguus et vim Romanam reputans, cunctos
10 4, 68| praetorianis praepositus vim atque arma retinebat: eum
11 4, 69| Auspex e primoribus Remorum, vim Romanam pacisque bona dissertans
12 4, 81| disserere: huic non exesam vim luminis et redituram si
13 4, 82| tunc divinam speciem et vim responsi ex nomine Basilidis
14 4, 85| delegandos: ipse Luguduni vim fortunamque principatus
15 5, 6 | quisque ramus intumuit, si Vim ferri adhibeas, pavent venae;
16 5, 7 | ipsam, specie torridam, vim frugiferam perdidisse. Nam
De vita Iulii Agricolae
Cap.
17 8 | est. Temperavit Agricola vim suam ardoremque compescuit,
18 15 | centuriones, alterius servos vim et contumelias miscere.
19 28 | tris liburnicas adactis per vim gubernatoribus ascendere;
20 36 | excutere, atque ipsi magnam vim telorum superfundere, donec
Annales
Lib. Cap.
21 1, 6 | vulgarentur, neve Tiberius vim principatus resolveret cunta
22 1, 19| contra fas disciplinae vim meditentur? decernerent
23 1, 39| ni aquilifer Calpurnius vim extremam arcuisset, rarum
24 1, 57| auxilium orantes adversus vim popularium a quis circumsedebatur,
25 1, 68| ciborum egestas fatigaret, vim sanitatem copias, cuncta
26 2, 24| revenerat, miracula narrabant, vim turbinum et inauditas volucris,
27 2, 36| favorabili in speciem oratione vim imperii tenuit. ~
28 2, 38| modestiam senatus, eandem vim in me transmittere ac velut
29 2, 42| intellegere crederetur, vim metuens in urbem properat;
30 2, 64| Cotyi data et resistenti vim facere, cunctanter sub Augusto,
31 2, 69| Germanico acciderat. saevam vim morbi augebat persuasio
32 3, 27| viros aliaque ob prava per vim latae sunt. hinc Gracchi
33 3, 30| amicitia principis quam vim tenuit. idque et Maecenati
34 3, 60| 60-~ ~Sed Tiberius, vim principatus sibi firmans,
35 3, 60| pacta, regum etiam qui ante vim Romanam valuerant decreta
36 3, 70| enim debere eripi patribus vim statuendi neque tantum maleficium
37 4, 2 | 2-~ ~Vim praefecturae modicam antea
38 4, 15| familiares dedisse: quod si vim praetoris usurpasset manibusque
39 4, 45| socii ac spectarent; nullam vim tantam doloris fore ut veritatem
40 4, 50| provectus senecta et longo usu vim atque clementiam Romanam
41 4, 62| exteriora effunditur immensamque vim mortalium, spectaculo intentos
42 4, 64| Quintae eiusque statuam vim ignium bis elapsam maiores
43 4, 73| anceps tractus missis nuntiis vim legionum implorabat. prorumpunt
44 6, 1 | retinerent propinquus aut parens, vim raptus suaque ipsi libita
45 6, 11| civium audacia turbidum, nisi vim metuat. primusque Messala
46 6, 28| terris struere nidum eique vim genitalem adfundere ex qua
47 6, 38| Graccho maiestatis postulatus, vim vitae suae attulit, Tariusque
48 6, 43| imbellem externa mollitia, vim in Abdagaesis domo. ~
49 11, 1 | moneret Claudium cavere vim atque opes principibus infensas:
50 11, 19| adeo novam in Germanias vim prohibuit ut referri praesidia
51 12, 20| exempla Mithridaten, nec sibi vim ad exequendum deese: verum
52 12, 27| 27-~ ~Sed Agrippina quo vim suam sociis quoque nationibus
53 12, 44| Mithridati a semet memorando: sed vim differendam et potiorem
54 12, 47| ferro, non ferro, non veneno vim adlaturum; simul in lucum
55 12, 55| decursu in litora aut urbes vim cultoribus et oppidanis
56 12, 56| tamen spatium amplexus ad vim remigii, gubernantium artes,
57 12, 59| indignas sordis perpessus vim vitae suae attulit ante
58 12, 60| audita vox principis, parem vim rerum habendam a procuratoribus
59 12, 67| delectabili boleto venenum, nec vim medicaminis statim intellectam,
60 13, 3 | C. Caesaris turbata mens vim dicendi non corrupit; nec
61 13, 25| tenebras cum principe, quia vim temptantem acriter reppulerat,
62 13, 39| discedit. sed neque commeatibus vim facere potuit, quia per
63 13, 48| ad senatum miserant, illi vim multitudinis, hi magistratuum
64 13, 54| Paulino provincia, minitando vim Romanam, nisi abscederent
65 14, 14| ab eo, qui iubere potest, vim necessitatis adfert. ~ ~
66 14, 20| vitiis permiserint, sed vim adhibeant, [ut] proceres
67 14, 24| impetu captum; qui primam vim depulerant, obsidione coguntur.
68 14, 52| palam iniquum detrectare vim eius equos regentis, inludere
69 15, 5 | Vologaesen, qui expostularent vim provinciae inlatam: socium
70 15, 13| Numantinaeque [pacis; neque] eandem vim Samnitibus, Italico populo,
71 15, 14| retinendi largiendive penes nos, vim penes Parthos memorat. et
72 15, 24| dimisisse. satis adprobatam vim; datum et lenitatis experimentum.
73 15, 36| publica] populum Romanum vim plurimam habere parendumque
74 15, 64| et cluso corpore adversum vim veneni. postremo stagnum
75 15, 69| induere non poterat, ad vim dominationis conversus Gerellanum
76 16, 17| interficeretur. neque enim multo post vim sibi attulit, minore quam
Dialogus de oratoribus
Cap.
77 24 | adgnoscitisne» inquit Maternus «vim et ardorem Apri nostri?
78 31 | cognovit naturam humanam et vim virtutum pravitatemque vitiorum
|