De origine et situ Germanorum
Cap.
1 10 | prohibuerunt, nulla de eadem re in eundem diem consultatio;
2 24 | venire patitur. Ea est in re prava pervicacia; ipsi fidem
Historiae
Lib. Cap.
3 1, 5 | accessit Galbae vox pro re publica honesta, ipsi anceps,
4 1, 15| successorem quaesivit, ego in re publica, non quia propinquos
5 1, 35| neque aetate neque corpore [re]sistens sella levaretur.
6 1, 41| ac ferirent, si ita [e] re publica videretur. non interfuit
7 1, 90| Martias commendata patribus re publica reliquias Neronianarum
8 2, 63| cunctantem super tanta re Flavium Sabinum Triaria
9 2, 80| tempus locus quodque in re tali difficillimum est,
10 2, 84| privatim, quod avidius de re publica sumeret. ceteri
11 2, 91| respondit quod duo senatores in re publica dissentirent; solitum
12 2, 96| Aponius cuncta, ut trepidans re subita, perscripserat, et
13 3, 13| conscii aderant, ceteros re nova attonitos in verba
14 3, 55| dari neque accipi salva re publica poterant. tandem
15 3, 69| Vitellianis fuit. Sabinus re trepida, quod tutissimum
16 3, 75| et triginta stipendia in re publica fecerat, domi militiaeque
17 4, 9 | intercessit ne quid super tanta re principe absente statueretur.
18 4, 38| mercari solitum, cui una ex re publica annonae cura, clausum
19 4, 40| consulendum tali super re principem respondit. ~
Annales
Lib. Cap.
20 1, 6 | aegre confecit. nihil de ea re Tiberius apud senatum disseruit:
21 1, 7 | incipiebat, tamquam vetere re publica et ambiguus imperandi:
22 1, 7 | vocatus electusque potius a re publica videretur quam per
23 1, 24| satis certis mandatis, ex re consulturum. et cohortes
24 1, 42| uxor aut filius patre et re publica cariores sunt, sed
25 1, 72| seditionibus, denique male gesta re publica maiestatem populi
26 1, 72| redderentur, exercendas leges esse re spondit. hunc quoque asperavere
27 1, 81| confiderent: speciosa verbis, re inania aut subdola, quantoque
28 2, 28| addito consultandum super re magna et atroci. ~
29 2, 32| ut sciretur vetus id in re publica malum. facta et
30 2, 33| frequens senatoribus, si quid e re publica crederent, loco
31 3, 27| quaestiones, et corruptissima re publica plurimae leges. ~
32 3, 53| interrogari et dicere quid e re publica censeam: in hac
33 3, 54| et plerumque iniquas pro re publica suscipiam, inanis
34 3, 74| duces honore qui bene gesta re publica gaudio et impetu
35 4, 9 | inrisa revolutus, de reddenda re publica utque consules seu
36 4, 31| iure iurando obstringeret e re publica id esse. quod aspere
37 4, 33| converso statu neque alia re Romana quam si unus imperitet,
38 4, 53| Caesar non ignarus quantum ex re publica peteretur, ne tamen
39 4, 73| atque ille dubia suorum re in anceps tractus missis
40 5, 6 | quadraginta orationes super ea re habitae, ex quis ob metum
41 6, 7 | in convivio, quaqua de re locuti incusabantur, ut
42 6, 8 | consulatus socium, tua officia in re publica capessentem colebamus.
43 6, 12| ceteros eiusdem vatis et ea de re senatus consultum postulaverat.
44 6, 15| genitas coniungit superque ea re senatui scribit levi cum
45 6, 46| eoque dubitavit de tradenda re publica, primum inter nepotes,
46 11, 7 | modicos senatores qui quieta re publica nulla nisi pacis
47 11, 10| ac luxum adegit Parthos re s mittere ad principem Romanum
48 11, 20| litterae redduntur. ille re subita, quamquam multa simul
49 11, 23| expeterent, multus ea super re variusque rumor. et studiis
50 11, 24| uti paribus consiliis in re publica capessenda, transferendo
51 13, 14| interrogaretur paresque rationes cum re publica haberet. Praeceps
52 13, 17| auxilio reliquas spes in re publica sitas, et tanto
53 14, 17| consulibus permisit. et rursus re ad patres relata, prohibiti
54 14, 52| quem ad finem nihil in re publica clarum fore, quod
55 15, 22| abnuentibus consulibus ea de re relatum. mox auctore principe
56 15, 36| sui absentiam et cuncta in re publica perinde immota ac
57 15, 36| pignora praevalerent, ita [in re publica] populum Romanum
58 15, 52| publico patraturos quod pro re publica suscepissent. haec
59 15, 55| largius, quia tenui iam re familiari et instantibus
60 15, 56| quisnam is sermo, qua de re fuisset. tum exorta suspicio,
61 16, 7 | senatum oratione removendos a re publica utrosque disseruit,
62 16, 16| bella externa et obitas pro re publica mortis tanta casuum
63 16, 33| concessus est, praedicto ne in re publica haberetur. accusatoribus
Dialogus de oratoribus
Cap.
64 2 | Catonem cogitasset, eaque de re per urbem frequens sermo
65 22 | eloquentiam anteponebat; nec ulla re magis eiusdem aetatis oratores
66 36 | composita et quieta et beata re publica tribui fas erat,
67 37 | meminerimus sciamusque nos de ea re loqui, quae facilius turbidis
68 40 | Non de otiosa et quieta re loquimur et quae probitate
69 41 | populum contionibus, cum de re publica non imperiti et
|