Historiae
Lib. Cap.
1 1, 18| seditionis auctoribus, non ultra verba ac voces errasse et brevi
2 1, 56| senatus ac populi Romani verba iurasse. id sacramentum
3 1, 66| dignitasque coloniae valuit et verba Fabi salutem incolumitatemque
4 1, 76| quamquam ab Iulio Cordo in verba Othonis obstricta, diu mansit.
5 2, 14| provinciae Narbonensi, in verba Vitellii adactae, classem
6 2, 16| socia imperitorum turba in verba Vitellii iuravere. sed ubi
7 2, 73| Syria Iudaeaque adactum in verba eius Orientem nuntiavere.
8 2, 80| Mucianus alacrem militem in verba Vespasiani adegit. tum Antiochensium
9 3, 13| ceteros re nova attonitos in verba Vespasiani adigit; simul
10 3, 39| Vitellii vox qua se (ipsa enim verba referam) pavisse oculos
11 3, 43| ante fortunam amicus, in verba eius adegerat; concitisque
12 3, 43| ceterisque remanere et in verba Vespasiani adigi volentibus
13 3, 58| vulgus ignavum et nihil ultra verba ausurum falsa specie exercitum
14 3, 65| ut fama fuit, pepigere. verba vocesque duos testis habebant,
15 4, 21| cunctos qui aderant in verba Vespasiani adigit mittitque
16 4, 31| cum cetera iuris iurandi verba conciperent, Vespasiani
17 4, 41| civium cepisse, trepidis et verba iuris iurandi per varias
18 4, 57| Romanus exercitus in externa verba iurarent pignusque tanti
19 4, 58| 58-~ ~«Numquam apud vos verba feci aut pro vobis sollicitior
20 4, 59| ad omne facinus durato, verba ultra suppeditavere quam
21 4, 59| superiorem Rheni ripam in eadem verba adigit, occisis Mogontiaci
22 4, 60| preces admissae quam in verba Galliarum iurarent: tum
23 4, 61| neque quemquam Batavum in verba Galliarum adegit, fisus
24 4, 70| memoravimus, traductae se ipsae in verba Vespasiani adigunt. haec
25 4, 73| adfirmavi: sed quoniam apud vos verba plurimum valent bonaque
26 4, 76| imperiti adulescentuli, verba et contiones quam ferrum
Annales
Lib. Cap.
27 1, 7 | Appuleius consules primi in verba Tiberii Caesaris iuravere,
28 1, 7 | posuit sub Augusto acceptae. verba edicti fuere pauca et sensu
29 1, 7 | inductam dubitationem: nam verba vultus in crimen detorquens
30 1, 11| suspensa semper et obscura verba: tunc vero nitenti ut sensus
31 1, 34| et Belgarum civitates in verba eius adigit. dehinc audito
32 1, 46| annis sedere in senatu, verba patrum cavillantem? satis
33 1, 58| 58-~ ~Verba eius in hunc modum fuere: «
34 2, 50| quoque nomine oravit ne cui verba in eam quoquo modo habita
35 3, 35| legeretur. tum audita amborum verba, intentius excusante se
36 4, 34| hunc modum exorsus est: «verba mea, patres conscripti,
37 4, 70| intendisset oculos, quo verba acciderent, fuga vastitas,
38 5, 3 | mortem eius recitatae sunt. verba inerant quaesita asperitate:
39 6, 5 | officiis commemoratis, ne verba prave detorta neu convivalium
40 6, 24| exterruerat. etiam sua verba centurio saevitiae plena,
41 11, 3 | et secuta sunt Claudii verba in eandem clementiam. hortantibus
42 11, 27| atque illam audisse auspicum verba, subisse, sacrificasse apud
43 11, 35| praemonente Narcisso pauca verba fecit: nam etsi iustum dolorem
44 13, 3 | artem quoque callebat, qua verba expenderet, tum validus
45 13, 21| mihi accusatores, qui non verba impatientia caritatis aliquando
46 14, 11| iuraturasque in feminae verba praetorias cohortes idemque
47 14, 16| versus conectere atque ipsius verba quoquo modo prolata supplere.
48 14, 36| ipsis cessura. is ardor verba ducis sequebatur, ita se
49 14, 59| adspectu (ipsa principis verba referam) «cur,» inquit, «
50 15, 65| fastigium delecto. quin et verba Flavi vulgabantur, non referre
51 15, 66| Faenio, non silentium, sed verba sua praepediens et pavoris
52 15, 67| extitisti.» ipsa rettuli verba, quia non, ut Senecae, vulgata
53 16, 4 | sua publicaret (haec enim verba dixere) ingreditur theatrum,
54 16, 32| 32-~ ~Loquentis adhuc verba excipit Soranus proclamatque
Dialogus de oratoribus
Cap.
55 11 | nec vereor ne mihi umquam verba in senatu nisi pro alterius
|