De origine et situ Germanorum
Cap.
1 25 | severitate, sed impetu et ira, ut inimicum, nisi quod
Historiae
Lib. Cap.
2 1, 21| privato toleranda, in Galbam ira, in Pisonem invidia; fingebat
3 1, 25| suspectos, vulgus et ceteros ira et desperatione dilati totiens
4 2, 38| fuerint: eadem illos deum ira, eadem hominum rabies, eaedem
5 2, 77| quam victores agunt. hos ira, odium, ultionis cupiditas
6 3, 10| rapiuntur arma metu proditionis. ira militum in Tampium Flavianum
7 3, 31| nulla ultra venia omnisque ira victoris non in vulgus inops,
8 4, 2 | infelicia arma haud minus ira quam metu abiecit. longus
9 4, 11| discordia inter patres, ira apud victos, nulla in victoribus
10 4, 21| relata Civili, incensus ira universam Batavorum gentem
11 4, 26| seu natura, tunc fatum et ira dei vocabatur. Ingressis
12 4, 29| apud Germanos inconsulta ira: Romanus miles periculorum
13 4, 49| haud perinde spe vitae quam ira in percussorem, quod idem
14 4, 77| aquilas videt. incensus ira «non Flaccum» inquit, «non
15 4, 84| et manifesta caelestium ira graviorque in dies fatigabat.
De vita Iulii Agricolae
Cap.
16 16 | saevitiae genus omisit ira et victoria. Quod nisi Paulinus
17 16 | latebris vitata exercitus ira, indecorus atque humilis
18 37 | et aliquando etiam victis ira virtusque. Nam postquam
Annales
Lib. Cap.
19 1, 1 | principatum et cetera, sine ira et studio, quorum causas
20 1, 13| nulla vetus in Arruntium ira: sed divitem, promptum,
21 1, 20| Rufum praefectum castrorum ira, quem dereptum vehiculo
22 1, 39| neque militum sed deum ira resurgere, cur venerint
23 1, 41| ut erat recens dolore et ira apud circumfusos ita coepit. ~
24 1, 62| consanguineos, aucta in hostem ira, maesti simul et infensi
25 1, 68| vulgus trucidatum est, donec ira et dies permansit. nocte
26 2, 19| quam ea species dolore et ira adfecit. qui modo abire
27 2, 55| offensus urbi propria quoque ira quia Theophilum quendam
28 2, 57| coeptus a Caesare, qualem ira et dissimulatio gignit,
29 2, 70| Ea Germanico haud minus ira quam per metum accepta.
30 2, 82| deterius adferebantur, dolor ira, et erumpebant questus.
31 3, 15| Tiberium sine miseratione, sine ira, obstinatum clausumque vidit,
32 3, 62| Teucer, Telamonis patris ira profugus, posuissent. ~
33 3, 69| prudens moderandi, si propria ira non impelleretur, addidit
34 4, 1 | artibus victus est) quam deum ira in rem Romanam, cuius pari
35 4, 3 | incipere, in quem recenti ira ferebatur. nam Drusus impatiens
36 4, 19| coeptaret, non occultante cuius ira premeretur. conscientia
37 4, 72| servitio tradebant. hinc ira et questus et postquam non
38 5, 4 | libidinem ingeniorum. unde illi ira violentior et materies criminandi:
39 5, 9 | vanescente quamquam plebis ira ac plerisque per priora
40 6, 26| mala rei publicae viseret, ira et metu, dum integer, dum
41 11, 8 | patris sui quoque defectores ira magis quam ex usu praesenti
42 11, 37| non nulla spe et aliquando ira: tantum inter extrema superbiae
43 11, 37| ubi auditum et languescere ira, redire amor ac, si cunctarentur,
44 12, 22| sed fortuito sermone, unde ira Agrippinae citra ultima
45 13, 18| obstrinxisset. At matris ira nulla munificentia leniri,
46 13, 44| ut adsolet in amore et ira, iurgia preces, exprobratio
47 13, 57| donec inopia remedii et ira cladis agrestes quidam eminus
48 14, 38| opperiendum esse, sine hostili ira et superbia victoris clementer
49 15, 4 | repentinis hostibus circumventi ira magis quam metu ceteros
50 15, 57| verbera, non ignes, non ira eo acrius torquentium, ne
51 16, 16| tam segniter pereuntis. ira illa numinum in res Romanas
52 16, 22| nobis relinque.» extollit ira promptum Cossutiani animum
Dialogus de oratoribus
Cap.
53 31 | vel leniat, qui scit quid ira, promptius ad miserationem
|