De origine et situ Germanorum
Cap.
1 3 | animos futuraeque pugnae fortunam ipso cantu augurantur. Terrent
2 30 | disponere diem, vallare noctem, fortunam inter dubia, virtutem inter
Historiae
Lib. Cap.
3 1, 10| liberisque eius imperium post fortunam credidimus. ~ ~
4 1, 15| praeteritum excusandum habeas. fortunam adhuc tantum adversam tulisti:
5 1, 56| visum: occupari nutantem fortunam et offerri principem placuit.
6 1, 62| esset. torpebat Vitellius et fortunam principatus inerti luxu
7 1, 77| capessendam principatus fortunam bello opus erat, Otho ut
8 2, 23| subsidiis firmati hostes fortunam proelii mutarent. suspectum
9 2, 27| Italiam atque omnem belli fortunam in ipsorum manu sitam iactantes.
10 2, 31| consultavit trahi bellum an fortunam experiri placeret. ~
11 2, 33| imperitia properantes, fortunam et deos et numen Othonis
12 2, 46| aciem, excitare partium fortunam furore quodam et instinctu
13 2, 46| et strenuos etiam contra fortunam insistere spei, timidos
14 2, 54| victores; versam partium fortunam. causa fingendi fuit ut
15 2, 80| cumulare. mens a metu ad fortunam transierat: in ipso nihil
16 2, 86| desciscentibus, ceteris fortunam secuturis. ~
17 2, 97| obsequium, adversam eius fortunam ex aequo detrectabant. in
18 3, 43| militiae et Vespasiano ante fortunam amicus, in verba eius adegerat;
19 3, 64| cohortis, servitia ipsorum, fortunam partium, et omnia prona
20 3, 65| tamquam invidia et aemulatione fortunam fratris moraretur. namque
21 3, 79| nuper apud Narniam dediti fortunam partium speculabantur. capitur
22 4, 14| id bellum, cuius ambiguam fortunam Vespasiano imputaturos:
23 4, 20| legatum milites perpulerant fortunam proelii experiretur. tria
24 4, 24| potius interfecto traditore fortunam virtutemque suam malo omine
25 4, 31| victis, Alpinius Montanus, fortunam partium praesens fatebatur.
26 4, 46| neu pari causa disparem fortunam paterentur; modo Mucianum,
27 4, 54| ubique exercituum nostrorum fortunam rati, vulgato rumore a Sarmatis
28 4, 57| provincias, victores exercitus, fortunam imperii et ultores deos.
29 4, 78| constantia restituit; secutusque fortunam castra hostium eodem die
30 5, 1 | studiis. Atque ipse, ut super fortunam crederetur, decorum se promptumque
31 5, 20| multa ausis aliqua in parte fortunam adfore: simul Cerialem neque
32 5, 24| Veledam propinquosque monebat fortunam belli, tot cladibus adversam,
De vita Iulii Agricolae
Cap.
33 8 | auctorem ac ducem ut minister fortunam referebat. Ita virtute in
Annales
Lib. Cap.
34 1, 31| moderabatur, mente ambigua fortunam seditionis alienae speculabantur:
35 2, 71| vindicabitis vos, si me potius quam fortunam meam fovebatis. ostendite
36 4, 18| fuisset. destrui per haec fortunam suam Caesar imparemque tanto
37 5, 8 | ingenio inlustri, dum adversam fortunam aequus tolerat, Tiberio
38 6, 22| miserrimos, si illi gravem fortunam constanter tolerent, hi
39 6, 44| quas dux Romanus misisset fortunam temptarent. ea sententia
40 11, 38| 38-~ ~Tunc primum fortunam suam introspexit ferrumque
41 12, 12| iuvenem ignarum et summam fortunam in luxu ratum multos per
42 12, 18| quam maxime ad praesentem fortunam comparato regiam ingreditur
43 12, 41| puerili habitu, ac perinde fortunam utriusque praesumeret. simul
44 14, 38| pravitati ipsius, prospera ad fortunam referebat. ~
45 14, 54| tuos administrari, in tuam fortunam recipi. nec me in paupertatem
46 15, 17| repetiturum. sic quoque optimam fortunam orandam, ut pedes confectus
47 15, 34| atque ipsam recentis casus fortunam celebrans petiturusque maris
48 16, 29| obiectum nisi tristem patris fortunam, quando et ille perinde
Dialogus de oratoribus
Cap.
49 8 | exempla edidit, ad quam usque fortunam homines ingenii viribus
50 13 | 13-~ ~Ac ne fortunam quidem vatum et illud felix
|