Historiae
Lib. Cap.
1 1, 2 | ob virtutes certissimum exitium. nec minus praemia delatorum
2 1, 28| et, si contra tenderet, exitium metuens, praebuit plerisque
3 1, 32| Othonis et coniuratorum exitium poscentium ut si in circo
4 1, 33| odii pertinacia in publicum exitium. ~
5 1, 43| caerimoniis sed latebra inminens exitium differebat, cum advenere
6 1, 75| fratrem Othonis composuit, exitium ipsi filioque eius minitans
7 1, 84| confusi pedites equitesque in exitium ruamus. parendo potius,
8 2, 10| indefensum et inauditum dedi ad exitium postularent. contra apud
9 2, 36| fuga diremptum: Macer ad exitium poscebatur, iamque vulneratum
10 2, 49| militum; namque abeuntibus exitium minitabantur, atrocissima
11 2, 56| si repugnatum foret, ad exitium destinabant, obnoxiis ducibus
12 2, 68| aegre tamen cohibiti qui exitium consularis et quondam ducis
13 3, 10| invisus turbine quodam ad exitium poscebatur: propinquum Vitellii,
14 3, 48| barbaris, fide pactus Aniceti exitium perfugas tradidit, belloque
15 3, 62| immane quantum <aucto> animo exitium Valentis ut finem belli
16 3, 80| civilis rabies usque in exitium temerasset. aequioribus
17 3, 86| quae, ni adsit modus, in exitium vertuntur. amicitias dum
18 4, 7 | Marcello quod Neronem in exitium tot innocentium impulerit:
19 4, 27| ministrum vocant, donec exitium minitantibus exterritus
20 4, 36| secundis adversisque perinde in exitium ducum accendebatur; et adventu
21 4, 41| concordia opibusque insignis ad exitium monstravisset. Africanus
22 4, 58| pro me securior. nam mihi exitium parari libens audio mortemque
23 4, 70| cunctaque rursus in turbas et exitium conversurus, legiones in
24 4, 73| quos discordiae usque ad exitium fatigabant, et acciti auxilio
25 4, 83| terribilior iam et instantior exitium ipsi regnoque denuntiaret
Annales
Lib. Cap.
26 1, 22| gladiatores suos, quos in exitium militum habet atque armat.
27 1, 32| flagitatus est donec ad exitium dederetur. Cassius Chaerea,
28 1, 42| gloria vestra libens ad exitium offerrem, nunc procul a
29 1, 43| maculam irasque civilis in exitium hostibus vertant. vos quoque,
30 1, 70| mortis usus, his inglorium exitium. Iux reddidit terram, penetratumque
31 1, 73| Tiberii arte gravissimum exitium inrepserit, dein repressum
32 2, 62| fracto iam Maroboduo usque in exitium insisteretur. erat inter
33 3, 54| verti, splendidissimo cuique exitium parari, neminem criminis
34 4, 11| exercitus, inaudito filio exitium offerret, idque sua manu
35 4, 50| et erant qui non inultum exitium sed eruptionem suaderent.
36 4, 54| insimularetur. inde rumor parari exitium neque id imperatorem palam
37 5, 4 | quandoque domus Germanici exitium paenitentiae esse seni.
38 5, 4 | litteras et principe invito exitium domui eius intendi clamitat.
39 6, 47| unde illis odia, mox Othoni exitium. dein multorum amoribus
40 13, 1 | non quia ingenii violentia exitium inritaverat, segnis et dominationibus
41 13, 17| scriptores crebris ante exitium diebus inlusum isse pueritiae
42 14, 7 | deprehenso vincla inici iubet, ut exitium principis molitam matrem
43 14, 10| lucem opperiebatur tamquam exitium adlaturam. atque eum auctore
44 14, 32| furorem turbatae adesse exitium canebant, externosque fremitus
45 14, 48| credebaturque haud perinde exitium Antistio quam imperatori
46 15, 2 | lacessitam nunc quoque in exitium suum abrumpunt. non ibo
47 15, 69| pavorem eorum, ex mensa exitium opperientium, et imaginatus
|