De origine et situ Germanorum
   Cap.
 1 46     |          humus: solae in sagittis spes, quas inopia ferri ossibus


Historiae
   Lib. Cap.
 2   1, 19|          obvio obsequio, privatas spes agitantes sine publica cura.
 3   1, 19|       eundi, ut quemque metus vel spes impulerat. ~
 4   1, 21|        cui compositis rebus nulla spes, omne in turbido consilium,
 5   1, 38|       saltem in successore Galbae spes esset accersit ab exilio
 6   1, 57|          et parta victoria magnae spes, sed manipuli quoque et
 7   2, 2 |      inter spem metumque iactatum spes vicit. fuerunt qui accensum
 8   2, 45|    propinquorum vulnera fovebant: spes et praemia in ambiguo, certa
 9   2, 78|      sacrificanti Vespasiano, cum spes occultas versaret animo,
10   2, 80|         est, prima vox, dum animo spes timor, ratio casus obversantur,
11   3, 17|       plurimus labor, unde aliqua spes, consilio manu voce insignis
12   3, 26|          quae tuta, ex temeritate spes; omnisque caedes et vulnera
13   3, 54|         consultantique supererant spes viresque: cum e contrario
14   4, 71|       venit. eius adventu erectae spes; ipse pugnae avidus et contemnendis
15   5, 1 |          atque Italia sua quemque spes acciverat occupandi principem


De vita Iulii Agricolae
   Cap.
16 17     |         exercitus, minuta hostium spes. Et terrorem statim intulit


Annales
   Lib. Cap.
17   1, 4 |   fatigabatur, aderatque finis et spes novae, pauci bona libertatis
18   1, 33|       unde in Germanicum favor et spes eadem. nam iuveni civile
19   1, 55|    Chattos excursu praecepit. nam spes incesserat dissidere hostem
20   2, 20|      utrisque necessitas in loco, spes in virtute, salus ex victoria. ~
21   2, 36|        quamvis repulsam propinqua spes soletur: quantum odii fore
22   2, 38|         si nullus ex se metus aut spes, et securi omnes aliena
23   2, 43|         qui Syriae imponeretur ad spes Germanici coercendas. credidere
24   2, 71|           morte finierim. si quos spes meae, si quos propinquus
25   2, 80|    asperitas, sed non animus, non spes, ne tela quidem nisi agrestia
26   3, 15|         ipsa, donec mediae Pisoni spes, sociam se cuiuscumque fortunae
27   3, 46|           Silius, etsi praesumpta spes hortandi causas exemerat,
28   3, 56|           cohiberi pravas aliorum spes rebatur; simul modestiae
29   3, 66| superiores, postremo suasmet ipse spes antire parat: quod multos
30   3, 69|         in provinciis contra quam spes aut metus de illis fuerit
31   4, 7 |         dicatur? primas dominandi spes in arduo: ubi sis ingressus,
32   4, 39|        iudiciis ita insuevisse ut spes votaque sua non prius ad
33   4, 50|        finem, abrumpendas pariter spes ac metus clamitans, dedit
34   4, 51|  provolvere. his partae victoriae spes et si cedant insignitius
35   4, 68|    Seianum, saevitiam, superbiam, spes eius; ne in Tiberium quidem
36   5, 3 |       pauci quis nulla ex honesto spes (et publica mala singulis
37  12, 57|   impotentiam muliebrem nimiasque spes eius arguens. ~
38  13, 9 |           ipse dux bello delectus spes eius ad metum mutaret. Nero
39  13, 17|          fratris auxilio reliquas spes in re publica sitas, et
40  14, 57|           se, ut Burrum, diversas spes, sed solam incolumitatem
41  14, 58|          efficere nequiverint, ad spes novas transisse. vana haec
42  15, 25| remittuntur, cum donis tamen unde spes fieret non frustra eadem
43  15, 40|          metus aut redierat plebi spes: rursum grassatus ignis,
44  15, 50|     secretum Pisoni erat; ceteris spes ex novis rebus petebatur.
45  16, 23|        conciliandae provinciae ad spes novas. tempus damnationi


Dialogus de oratoribus
   Cap.
46 7      |         recta indoles est et bona spes sui? Quorum nomina prius