De origine et situ Germanorum
Cap.
1 33 | non amor nostri, at certe odium sui, quando urgentibus imperii
Historiae
Lib. Cap.
2 1, 11| vicinae, ita in favorem aut odium contactu valentiorum agebantur.
3 1, 12| destinabant, etiam in Titi Vinii odium, qui in dies quanto potentior
4 1, 41| extremam eius vocem, ut cuique odium aut admiratio fuit, varie
5 1, 60| exercitui invisusque. accendebat odium eius Roscius Coelius legatus
6 1, 64| in Othonem ac Vitellium odium par, ex Vitellio et metus.
7 1, 65| uno amne discretis conexum odium. igitur Lugdunenses extimulare
8 1, 72| diverso adfectu, quibus odium Neronis inerat et quibus
9 1, 72| pavens adversus publicum odium privatam gratiam praeparat:
10 1, 72| addita ad vetus Tigellini odium recenti Titi Vinii invidia,
11 2, 31| addiderat huic terrorem atque odium caedes Galbae, contra illi
12 2, 59| eo ipso ingratus, quamvis odium Vitellius vernilibus blanditiis
13 2, 77| victores agunt. hos ira, odium, ultionis cupiditas ad virtutem
14 3, 45| ferociam et Romani nominis odium propriis in Cartimanduam
15 4, 31| Gallia, quis nec amor neque odium in partis, militia sine
16 4, 42| et Orfiti domus in summum odium extulerat: sponte [ex sc]
17 5, 2 | rege Cepheo metus atque odium mutare sedis perpulerit.
18 5, 5 | adversus omnis alios hostile odium. Separati epulis, discreti
De vita Iulii Agricolae
Cap.
19 39 | praesentia statuit reponere odium, donec impetus famae et
Annales
Lib. Cap.
20 1, 74| facessit, potentiam apud unum, odium apud omnis adeptus dedit
21 2, 2 | ipsorum moribus aliena perinde odium pravis et honestis. ~
22 2, 80| sed a Sentio privatum odium falsis criminibus tegente.
23 3, 10| ab uno facilius discerni, odium et invidiam apud multos
24 3, 75| quod consulatum adeptus est odium ex invidia oriebatur. ~
25 4, 12| insectari, vetus Augustae odium, recentem Liviae conscientiam
26 4, 18| multum antevenere pro gratia odium redditur. ~
27 4, 29| occultante Tiberio vetus odium adversum exulem Serenum.
28 4, 36| Sereno noxae fuit, quem odium publicum tutiorem faciebat.
29 4, 38| si iudicium posterorum in odium vertit, pro sepulchris spernuntur.
30 6, 26| Agrippinae defensa erat. ut odium et gratia desiere, ius valuit;
31 6, 29| validum ad exitia Macronis odium, qui easdem artes occultius
32 6, 30| reputante Tiberio publicum sibi odium, extremam aetatem magisque
33 12, 3 | principis, cui non iudicium, non odium erat nisi indita et iussa. ~
34 13, 15| Nero intellecta invidia odium intendit; urgentibusque
35 13, 37| vetus adversus Armenios odium promptius exercebat. tuncque
36 14, 56| consuetudine exercitus velare odium fallacibus blanditiis. Seneca,
37 15, 52| vetus adversum insontem odium expleverit. ~
38 15, 68| credebant. ceterum Neroni odium adversus Vestinum ex intima
39 16, 5 | praesens et mox redditum odium. ferebantque Vespasianum,
|