De origine et situ Germanorum
Cap.
1 19 | valent quam alibi bonae leges.~
Historiae
Lib. Cap.
2 1, 77| cuius tum odio etiam bonae leges peribant. ~
3 4, 11| victoribus auctoritas, non leges, non princeps in civitate
Annales
Lib. Cap.
4 1, 72| redderentur, exercendas leges esse re spondit. hunc quoque
5 2, 34| ius Urgulania, quam supra leges amicitia Augustae extulerat.
6 2, 36| prorsus magistratus, subverti leges, quae sua spatia exercendae
7 2, 51| cum inter filios eius et leges senatus disceptaret. victa
8 2, 51| modo etiam cum valerent leges vincebantur. ~
9 2, 71| apud senatum, invocandi leges. non hoc praecipuum amicorum
10 3, 12| id solum Germanico super leges praestiterimus, quod in
11 3, 17| quod pro omnibus civibus leges obtineant uni Germanico
12 3, 24| clementiam maiorum suasque ipse leges egrediebatur. sed aliorum
13 3, 26| postquam regum pertaesum leges maluerunt. hae primo rudibus
14 3, 27| aequi iuris. nam secutae leges etsi aliquando in maleficos
15 3, 27| corruptissima re publica plurimae leges. ~
16 3, 29| quinquennio maturius quam per leges quaesturam peteret non sine
17 3, 34| placuisse quondam Oppias leges, sic temporibus rei publicae
18 3, 36| flagitia utatur. abolitas leges et funditus versas, ubi
19 3, 54| tot a maioribus repertae leges, tot quas divus Augustus
20 3, 69| ambitione aliena trahatur. ideo leges in facta constitui quia
21 4, 30| accusatoribus Caesar inritas leges, rem publicam in praecipiti
22 4, 32| agrarias frumentariasque leges, plebis et optimatium certamina
23 11, 19| idem senatum, magistratus, leges imposuit. ac ne iussa exuerent
24 12, 60| locaretur, aut rursum Serviliae leges senatui iudicia redderent,
25 13, 51| Ergo edixit princeps, ut leges cuiusque publici, occultae
26 14, 17| collegiaque, quae contra leges instituerant, dissoluta;
27 14, 43| cum contra instituta et leges maiorum nova senatus decreta
28 15, 6 | dictitans: se tributa ac leges et pro umbra regis Romanum
29 15, 20| est, patres conscripti, leges egregias, exempla honesta
30 15, 20| candidatorum ambitus Iulias leges, magistratuum avaritia Calpurnia
31 16, 22| spernit religiones, abrogat leges. diurna populi Romani per
Dialogus de oratoribus
Cap.
32 3 | tamen securiorem?» Tum ille «leges» inquit «quid Maternus sibi
33 32 | deprehendantur; ut ignorent leges, non teneant senatus consulta,
34 34 | cui cotidie audienti notae leges, non novi iudicum vultus,
35 36 | persuaderi poterat. Hinc leges assiduae et populare nomen,
36 40 | disciplina et severissimae leges traduntur. Ne Macedonum
37 40 | eloquentia fuit, ut pateretur et leges, nec bene famam eloquentiae
|