De origine et situ Germanorum
   Cap.
 1 2      |   annalium genus est, Tuistonem deum terra editum. Ei filium
 2 45     |     Britannicae propior. Matrem deum venerantur. Insigne superstitionis


Historiae
   Lib. Cap.
 3   2, 38|     bellum fuerint: eadem illos deum ira, eadem hominum rabies,
 4   4, 84|        maior hinc fama tradidit deum ipsum adpulsas litori navis
 5   4, 84|        veteris Aegypti columen. deum ipsum multi Aesculapium,
 6   4, 85| exprompsit: quoniam benignitate deum fractae hostium vires forent,
 7   5, 5 |       intellegunt: profanos qui deum imagines mortalibus materiis
 8   5, 9 |       inde vulgatum nulla intus deum effigie vacuam sedem et


Annales
   Lib. Cap.
 9   1, 39|    castris sanguine suo altaria deum commaculavisset. luce demum,
10   1, 39|       rabiem, neque militum sed deum ira resurgere, cur venerint
11   2, 40|         Italiam servatum munere deum Agrippam, credebatur Romae;
12   2, 49|          49-~ ~Isdem temporibus deum aedis vetustate aut igni
13   3, 57|        effigies principum, aras deum, templa et arcus aliaque
14   3, 58|  provincias prohiberentur: nunc deum munere summum pontificum
15   3, 60| flagitia hominum ut caerimonias deum protegentis. igitur placitum
16   4, 1 |        artibus victus est) quam deum ira in rem Romanam, cuius
17   4, 27|      servitia, cum velut munere deum tres biremes adpulere ad
18   4, 38|      Graecos, Quirinum apud nos deum numero additos: melius Augustum,
19   4, 64|       maiores apud aedem matris deum consecravisse. sanctos acceptosque
20  11, 9 |   complexi dextras apud altaria deum pepigere s fraudem inimicorum
21  11, 15| praesens omnia, sed benignitati deum gratiam referendam, ne ritus
22  12, 6 |     vero egregium, quod provisu deum vidua iungeretur principi
23  12, 43| superfuisse constitit, magnaque deum benignitate et modestia
24  13, 17|        imbribus, ut vulgus iram deum portendi crediderit adversus
25  14, 6 |     nuntiaret filio benignitate deum et fortuna eius evasisse
26  14, 12|   regiones. quae adeo sine cura deum eveniebant, ut multos postea
27  14, 15|       formam principis vocemque deum vocabulis appellantes; quasi
28  14, 22|        origo, hunc illum numine deum destinari credebant, fovebantque
29  14, 22|  secutaque anceps valitudo iram deum adfirmavit. ~
30  15, 29|         signisque et simulacris deum in modum templi: medio tribunal
31  15, 40|  strages hominum minor: delubra deum et porticus amoenitati dicatae
32  15, 44|     largitionibus principis aut deum placamentis decedebat infamia,
33  15, 74|      sui exitus verteretur: nam deum honor principi non ante
34  16, 21|     censuit obtinuitque; et cum deum honores Poppaeae decernuntur
35  16, 33|        exilium actus, aequitate deum erga bona malaque documenta.