Historiae
   Lib. Cap.
 1   1, 1 |         Tito auctam, a Domitiano longius provectam non abnuerim:
 2   2, 23|          paucitati cohortium, ne longius obsidium et vim Germanici
 3   2, 24|      componit: equites procedere longius iussi et inritato proelio
 4   2, 25|  exurgentes cedente sensim Celso longius secuti ultro in insidias
 5   2, 38|       novorumque morum reputatio longius tulit: nunc ad rerum ordinem
 6   2, 95|   praesentibus frueretur, nec in longius consultans, noviens miliens
 7   3, 15|        exploratores, ut mos est, longius curabant. ~
 8   3, 46|      causis et eventibus (etenim longius provectum est) mox memorabimus.
 9   3, 69| Germanicarum cohortium adfertur. longius iam progressus erat quam
10   5, 11|   struxere aciem, rebus secundis longius ausuri et, si pellerentur,


Annales
   Lib. Cap.
11   2, 24|        sunt, plures apud insulas longius sitas eiectae; milesque
12   2, 67|     monendo, suadendo, et quanto longius abscedebatur, apertiore
13   3, 69|        Dolabella dum adulationem longius sequitur increpitis C. Silani
14   4, 44|        flumen Albim transcendit, longius penetrata Germania quam
15   6, 22|     memorabitur, ne nunc incepto longius abierim. ~
16  11, 16|        iamque apud proximos, iam longius clarescere, cum potentiam
17  12, 10|     fratres, iam propinquos, iam longius sitos caedibus exhaustos;
18  12, 14|       Carenem profligatis obviis longius evectum integer a tergo
19  14, 11|          11-~ ~Adiciebat crimina longius repetita, quod consortium
20  14, 48|     insula publicatis bonis, quo longius sontem vitam traxisset,
21  15, 9 |           in quos saxa et hastae longius permeabant, quam ut contrario


Dialogus de oratoribus
   Cap.
22 15     |       etiam Graecis accidisse ut longius absit [ab] Aeschine et Demosthene