Historiae
   Lib. Cap.
 1   2, 10|        accusatoris: dari tempus, edi crimina, quamvis invisum ac nocentem


Annales
   Lib. Cap.
 2   1, 55|           atque ipsi tempus fore quo crimina et innoxios discerneret.
 3   1, 73|      equitibus Romanis, praetemptata crimina, ut quibus initiis, quanta
 4   2, 29|              ne lenire neve asperare crimina videretur. ~
 5   2, 30|           introisset, singillatim se crimina obiecturum professus, protulit
 6   2, 42|          accusatus in senatu, non ob crimina quae fingebantur sed angore,
 7   2, 74|            ac Veranio ceterisque qui crimina et accusationem tamquam
 8   3, 12|            causa conexa est, obiecta crimina pro adprobatis accipiatis.
 9   3, 22|          primo senatum ne maiestatis crimina tractarentur, mox M. Servilium
10   3, 67|             periclitantem maiestatis crimina subdebantur, vinclum et
11   4, 36|    absolvitur, comperto ficta in eum crimina per Vibium Serenum. neque
12  11, 12|         commotior quo minus strueret crimina et accusatores novo et furori
13  12, 4 |      consiliis eius implicari, ferre crimina in Silanum, cuius sane decora
14  12, 22|       principis certavisset, molitur crimina et accusatorem qui obiceret
15  12, 42|              Iunio Lupo senatore. is crimina maiestatis et cupidinem
16  12, 59|       revenerant, pauca repetundarum crimina, ceterum magicas superstitiones
17  13, 21|             deinde a Burro, postquam crimina et auctores exposuit, minaciter
18  13, 21|            aliquando incauta, sed ea crimina obiciant, quibus nisi a
19  13, 43|           brevius visum [sub] urbana crimina incipi, quorum obvii testes
20  13, 43| accusatoribus per invidiam patris et crimina repetundarum, intercessit
21  13, 52|             quam captarum pecuniarum crimina obicientes. Silvanum magna
22  14, 11|                      11-~ ~Adiciebat crimina longius repetita, quod consortium