De origine et situ Germanorum
   Cap.
 1 14     |                          14-~ ~Cum ventum in aciem, turpe principi


Historiae
   Lib. Cap.
 2   1, 16|            necessitatis iam pridem ventum est ut nec mea senectus
 3   1, 60|          corrupta eoque discordiae ventum ut auxiliarium quoque militum
 4   3, 21|            milite prope seditionem ventum, cum progressi equites sub
 5   4, 4 |       Priscum praetorem designatum ventum, prompsit sententiam ut
 6   4, 25|           hiberna primae legionis, ventum. infensior illic miles culpam
 7   4, 71|           hostium praevehuntur: ut ventum in manus, deturbati ruinae
 8   4, 86|    deprehenderentur: ita Lugudunum ventum. unde creditur Domitianus
 9   5, 25|            ferale ipsis sumeretur. Ventum ad extrema, ni resipiscere


Annales
   Lib. Cap.
10   2, 53|         tristium laetorumque. hinc ventum Athenas, foederique sociae
11   2, 61|         spatiis penetrabilis. exim ventum Elephantinen ac Syenen,
12   6, 13|           annonae iuxta seditionem ventum multaque et pluris per dies
13  11, 26|             urgebat: quippe non eo ventum ut senectam principis opperirentur.
14  12, 32|    temptarent, punito dolo. iamque ventum haud procul mari, quod Hiberniam
15  12, 35|            difficulter evadit. ubi ventum ad aggerem, dum missilibus
16  14, 24|        gregario milite tolerantis. ventum dehinc in locos cultos demessaeque
17  14, 42|    protegebat, usque ad seditionem ventum est senatusque [obsessus],
18  15, 27|       immitibus: nec enim adhuc eo ventum, ut certamine extremo opus


Dialogus de oratoribus
   Cap.
19 22     |          tecto tegi quod imbrem ac ventum arceat, sed etiam quod visum
20 35     | persequantur: cum ad veros iudices ventum . . . ~