Dialogus de oratoribus
   Cap.
 1 2 |               venerunt ad eum Marcus Aper et Iulius Secundus, celeberrima
 2 2 |       profluens sermo non defuit, et Aper omni eruditione imbutus
 3 3 |           istae non satiant,» inquit Aper «quo minus omissis orationum
 4 5 |       Secundus, «antequam me iudicem Aper recuset, faciam quod probi
 5 5 | locupletiorem.» «Securus sit» inquit Aper «et Saleius Bassus et quisquis
 6 11|              11-~ ~Quae cum dixisset Aper acrius, ut solebat, et intento
 7 11|           diu accusare oratores quam Aper laudaverat (fore enim arbitrabar
 8 12|              et secretum ipsum, quod Aper increpabat, tantam mihi
 9 12|         natus, atque, ut tu dicebas, Aper, in locum teli repertus.
10 12|           illud certe mihi concedes, Aper, non minorem honorem Homero
11 15|                            15-~ ~Tum Aper: «non desinis, Messalla,
12 15|           aut Maternum aut te ipsum, Aper, quamquam interdum in contrarium
13 16|       concordiam.» «Non enim» inquit Aper «inauditum et indefensum
14 24|                       24-~ ~Quae cum Aper dixisset, «adgnoscitisne»
15 24|              iis quos insectatus est Aper comparamus. Ac ne ipse quidem
16 25|              quos alios antiquiorum [Aper] agitare non destitit, non
17 26|          Cassium Severum, quem solum Aper noster nominare ausus est,
18 26|              superat, quorum neminem Aper nominare et velut in aciem
19 27|            minus iratus, antequam te Aper offenderet maiores tuos
20 33|          vultu videntur.» Deinde cum Aper quoque et Secundus idem