Historiae
   Lib. Cap.
 1   1, 49|         si mali forent, usque ad culpam ignarus. sed claritas natalium
 2   1, 67|          avidus proximam quamque culpam, antequam paeniteret, ultum
 3   2, 19|       postremo Spurinna, non tam culpam exprobrans quam rationem
 4   2, 27|         solum apud Caecinam, qui culpam in militem conferebat seditioni
 5   3, 11|       aliorum seditione, iterare culpam gaudebant. in hortos, in
 6   3, 53|        Aegre id pati Antonius et culpam in Mucianum conferre, cuius
 7   3, 70|    purgandi sui causa respondit, culpam in militem conferens, cuius
 8   3, 78|     facile quis uni adsignaverit culpam quae omnium fuit. nam et
 9   4, 25|    ventum. infensior illic miles culpam cladis in Hordeonium vertebat:
10   4, 46|      dimissi cum honore, alii ob culpam, sed carptim ac singuli,
11   5, 24|      moliantur, inde iniuriam et culpam, hinc ultionem et deos fore. ~


Annales
   Lib. Cap.
12   1, 28|          potius, ut novissimi in culpam, ita primi ad paenitentiam
13   1, 51|           pergerent, properarent culpam in decus vertere. exarsere
14   3, 24|      morte aut fuga punivit. nam culpam inter viros ac feminas vulgatam
15   3, 34|       transferri: nam viri in eo culpam si femina modum excedat.
16   4, 64|       qui mos vulgo, fortuita ad culpam trahentes, ni Caesar obviam
17   6, 29|   aliorumque criminum urgebatur, culpam invidia velavisse, frustra
18  11, 36| magnitudine, sibi ex necessitate culpam; nec cuiquam ante pereundum
19  13, 27|    Disserebatur contra: paucorum culpam ipsis exitiosam esse debere,