Eundem Germaniae sinum proximi Oceano Cimbri
tenent, parva nunc civitas, sed gloria ingens. Veterisque famae lata vestigia
manent, utraque ripa castra ac spatia, quorum ambitu nunc quoque metiaris molem
manusque gentis et tam magni exitus fidem. Sescentesimum et quadragesimum annum
urbs nostra agebat, cum primum Cimbrorum audita sunt arma, Caecilio Metello et
Papirio Carbone consulibus. Ex quo si ad alterum imperatoris Traiani consulatum
computemus, ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur.
Medio tam longi aevi spatio multa in vicem damna. Non Samnis, non Poeni, non
Hispaniae Galliaeve, ne Parthi quidem saepius admonuere: quippe regno Arsacis
acrior est Germanorum libertas. Quid enim aliud nobis quam caedem Crassi,
amisso et ipse Pacoro, infra Ventidium deiectus Oriens obiecerit? At Germani
Carbone et Cassio et Scauro Aurelio et Servilio Caepione Gnaeoque Mallio fusis
vel captis quinque simul consularis exercitus populo Romano, Varum trisque cum
eo legiones etiam Caesari abstulerunt; nec impune C. Marius in Italia, divus
Iulius in Gallia, Drusus ac Nero et Germanicus in suis eos sedibus perculerunt.
Mox ingentes Gai Caesaris minae in ludibrium versae. Inde otium, donec
occasione discordiae nostrae et civilium armorum expugnatis legionum hibernis
etiam Gallias adfectavere; ac rursus inde pulsi proximis temporibus triumphati
magis quam victi sunt.
|