Igitur
Galba, adprehensa Pisonis manu, in hunc modum locutus fertur: «si te privatus
lege curiata apud pontifices, ut moris est, adoptarem, et mihi egregium erat
Cn. Pompei et M. Crassi subolem in penatis meos adsciscere, et tibi insigne
Sulpiciae ac Lutatiae decora nobilitati tuae adiecisse: nunc me deorum
hominumque consensu ad imperium vocatum praeclara indoles tua et amor patriae
impulit ut principatum, de quo maiores nostri armis certabant, bello adeptus
quiescenti offeram, exemplo divi Augusti qui sororis filium Marcellum, dein
generum Agrippam, mox nepotes sus, postremo Tiberium Neronem privignum in
proximo sibi fastigio conlocavit. sed Augustus in domo successorem quaesivit,
ego in re publica, non quia propinquos aut socios belli non habeam, sed neque
ipse imperium ambitione accepi, et iudicii mei documentum sit non meae tantum
necessitudines, quas tibi postposui, sed et tuae. est tibi frater pari
nobilitate, natu maior, dignus hac fortuna nisi tu potior esses. ea aetas tua
quae cupiditates adulescentiae iam effugerit, ea vita in qua nihil praeteritum
excusandum habeas. fortunam adhuc tantum adversam tulisti: secundae res
acrioribus stimulis animos explorant, quia miseriae tolerantur, felicitate
corrumpimur. fidem, libertatem, amicitiam, praecipua humani animi bona, tu
quidem eadem constantia retinebis, sed alii per obsequium imminuent: inrumpet
adulatio, blanditiae [et] pessimum veri adfectus venenum, sua cuique utilitas.
etiam [si] ego ac tu simplicissime inter nos hodie loquimur, ceteri libentius
cum fortuna nostra quam nobiscum; nam suadere principi quod oporteat multi
laboris, adsentatio erga quemcumque principem sine adfectu peragitur.»
|