«Nihil
adrogabo mihi nobilitatis aut modestiae; neque enim relatu virtutum in
comparatione Othonis opus est. vitia, quibus solis gloriatur, evertere
imperium, etiam cum amicum imperatoris ageret. habitune et incessu an illo
muliebri ornatu mereretur imperium? falluntur quibus luxuria specie
liberalitatis imponit: perdere iste sciet, donare nesciet. stupra nunc et
comissationes et feminarum coetus volvit animo: haec principatus praemia putat,
quorum libido ac voluptas penes ipsum sit, rubor ac dedecus penes omnis; nemo
enim umquam imperium flagitio quaesitum bonis artibus exercuit. Galbam
consensus generis humani, me Galba consentientibus vobis Caesarem dixit. si res
publica et senatus et populus vacua nomina sunt, vestra, commilitones, interest
ne imperatorem pessimi faciant. legionum seditio adversus duces suos audita est
aliquando: vestra fides famaque inlaesa ad hunc diem mansit. et Nero quoque vos
destituit, non vos Neronem. minus triginta transfugae et desertores, quos
centurionem aut tribunum sibi eligentis nemo ferret, imperium adsignabunt?
admittitis exemplum et quiescendo commune crimen facitis? transcendet haec
licentia in provincias, et ad nos scelerum exitus, bellorum ad vos pertinebunt.
nec est plus quod pro caede principis quam quod innocentibus datur, sed proinde
a nobis donativum ob fidem quam ab aliis pro facinore accipietis.»
|