Piso unum
et tricensimum aetatis annum explebat, fama meliore quam fortuna. fratres eius
Magnum Claudius, Crassum Nero interfecerant: ipse diu exul, quadriduo Caesar,
properata adoptione ad hoc tantum maiori fratri praelatus est ut prior
occideretur. Titus Vinius quinquaginta septem annos variis moribus egit. pater
illi praetoria familia, maternus avus e proscriptis. prima militia infamis:
legatum Calvisium Sabinum habuerat, cuius uxor mala cupidine visendi situm
castrorum, per noctem militari habitu ingressa, cum vigilias et cetera militiae
munia eadem lascivia temptasset, in ipsis principiis stuprum ausa, et criminis
huius reus Titus Vinius arguebatur. igitur iussu G. Caesaris oneratus catenis,
mox mutatione temporum dimissus, cursu honorum inoffenso legioni post praeturam
praepositus probatusque servili deinceps probro respersus est tamquam scyphum
aureum in convivio Claudii furatus, et Claudius postera die soli omnium Vinio
fictilibus ministrari iussit. sed Vinius proconsulatu Galliam Narbonensem
severe integreque rexit; mox Galbae amicitia in abruptum tractus, audax,
callidus, promptus et, prout animum intendisset, pravus aut industrius, eadem
vi. testamentum Titi Vinii magnitudine opum inritum, Pisonis supremam
voluntatem paupertas firmavit.
|