Trepidam
urbem ac simul atrocitatem recentis sceleris, simul veteres Othonis mores
paventem novus insuper de Vitellio nuntius exterruit, ante caedem Galbae
suppressus ut tantum superioris Germaniae exercitum descivisse crederetur. tum
duos omnium mortalium impudicitia ignavia luxuria deterrimos velut ad perdendum
imperium fataliter electos non senatus modo et eques, quis aliqua pars et cura
rei publicae, sed vulgus quoque palam maerere. nec iam recentia saevae pacis
exempla sed repetita bellorum civilium memoria captam totiens suis exercitibus
urbem, vastitatem Italiae, direptiones provinciarum, Pharsaliam Philippos et
Perusiam ac Mutinam, nota publicarum cladium nomina, loquebantur. prope eversum
orbem etiam cum de principatu inter bonos certaretur, sed mansisse G. Iulio,
mansisse Caeare Augusto victore imperium; mansuram fuisse sub Pompeio Brutoque
rem publicam: nunc pro Othone an pro Vitellio in templa ituros? utrasque impias
preces, utraque detestanda vota inter duos, quorum bello solum id scires,
deteriorem fore qui vicisset. erant qui Vespasianum et arma Orientis
augurarentur, et ut potior utroque Vespasianus, ita bellum aliud atque alias
cladis horrebant. et ambigua de Vespasiano fama, solusque omnium ante se
principum in melius mutatus est.
|