|
Mira inter
exercitum imperatoremque diversitas: instare miles, arma poscere, dum Galliae trepident,
dum Hispaniae cunctentur: non obstare hiemem neque ignavae pacis moras:
invadendam Italiam, occupandam urbem; nihil in discordiis civilibus
festinatione tutius, ubi facto magis quam consulto opus esset. torpebat
Vitellius et fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
medio diei temulentus et sagina gravis, cum tamen ardor et vis militum ultro
ducis munia implebat, ut si adesset imperator et strenuis vel ignavis spem
metumve adderet. instructi intentique signum profectionis exposcunt. nomen
Germanici Vitellio statim additum: Caesarem se appellari etiam victor
prohibuit. laetum augurium Fabio Valenti exercituique, quem in bellum agebat,
ipso profectionis die aquila leni meatu, prout agmen incederet, velut dux viae
praevolavit, longumque per spatium is gaudentium militum clamor, ea quies
interritae alitis fuit ut haud dubium magnae et prosperae rei omen acciperetur.
|