Nuntium de
caede Galbae et imperio Othonis Fabius Valens in civitate Leucorum accepit. nec
militum animus in gaudium aut formidine permotus: bellum volvebat. Gallis
cunctatio exempta est: in Othonem ac Vitellium odium par, ex Vitellio et metus.
proxima Lingonum civitas erat, fida partibus. benigne excepti modestia
certavere, sed brevis laetitia fuit cohortium intemperie, quas a legione quarta
decima, ut supra memoravimus, digressas exercitui suo Fabius Valens adiunxerat.
iurgia primum, mox rixa inter Batavos et legionarios, dum his aut illis studia
militum adgregantur, prope in proelium exarsere, ni Valens animadversione
paucorum oblitos iam Batavos imperii admonuisset. frustra adversus Aeduos
quaesita belli causa: iussi pecuniam atque arma deferre gratuitos insuper
commeatus praebuere. quod Aedui formidine Lugdunenses gaudio fecere. sed legio
Italica et ala Tauriana abductae: cohortem duodevicensimam Lugduni, solitis
sibi hibernis, relinqui placuit. Manlius Valens legatus Italicae legionis,
quamquam bene de partibus meritus, nullo apud Vitellium honore fuit: secretis
eum criminationibus infamaverat Fabius ignarum et, quo incautior deciperetur,
palam laudatum.
|