Caecina
paucos in Helvetiis moratus dies dum sententiae Vitellii certior fieret, simul
transitum Alpium parans, laetum ex Italia nuntium accipit alam Silianam circa
Padum agentem sacramento Vitellii accessisset. pro consule Vitellium Siliani in
Africa habuerant; mox a Nerone, ut in Aegyptum praemitterentur, exciti et ob
bellum Vindicis revocati ac tum in Italia manentes, instinctu decurionum, qui
Othonis ignari, Vitellio obstricti robur adventantium legionum et famam
Germanici exercitus attollebant, transiere in partis et ut donum aliquod novo
principi firmissima transpadanae regionis municipia, Mediolanum ac Novariam et
Eporediam et Vercellas, adiunxere. id Caecinae per ipsos compertum. et quia
praesidio alae unius latissima Italiae pars defendi nequibat, praemissis
Gallorum Lusitanorumque et Britannorum cohortibus et Germanorum vexillis cum
ala Petriana, ipse paulum cunctatus est num Raeticis iugis in Noricum flecteret
adversus Petronium Urbicum procuratorem, qui concitis auxiliis et interruptis
fluminum pontibus fidus Othoni putabatur. sed metu ne amitteret praemissas iam
cohortis alasque, simul reputans plus gloriae retenta Italia et, ubicumque
certatum foret, Noricos in cetera victoriae praemia cessuros, Poenino itinere
subsignanum militem et grave legionum agmen hibernis adhuc Alpibus transduxit.
|