Sed primus
dies impetu magis quam veterani exercitus artibus transactus: aperti incautique
muros subiere, cibo vinoque praegraves. in eo certamine pulcherrimum amphitheatri
opus, situm extra muros, conflagravit, sive ab obpugnatoribus incensum, dum
faces et glandis et missilem ignem in obsessos iaculantur, sive ab obsessis,
dum regerunt. municipale vulgus, pronum ad suspiciones, fraude inlata ignis
alimenta credidit a quibusdam ex vicinis coloniis invidia et aemulatione, quod
nulla in Italia moles tam capax foret. quocumque casu accidit, dum atrociora
metuebantur, in levi habitum, reddita securitate, tamquam nihil gravius pati
potuissent, maerebant. ceterum multo suorum cruore pulsus Caecina, et nox
parandis operibus absumpta. Vitelliani pluteos cratisque et vineas subfodiendis
muris protegendisque obpugnatoribus, Othoniani sudis et immensas lapidum ac
plumbi aerisque molis perfringendis obruendisque hostibus expediunt. utrimque
pudor, utrimque gloria et diversae exhortationes hinc legionum et Germanici
exercitus robur, inde urbanae militiae et praetoriarum cohortium decus
attollentium; illi ut segnem et desidem et circo ac theatris corruptum militem,
hi peregrinum et externum increpabant. simul Othonem ac Vitellium celebrantes
culpantesve uberioribus inter se probris quam laudibus stimulabantur.
|