Haec ferociter
iactando, postquam immissis lictoribus Valens coercere seditionem coeptabat,
ipsum invadunt, saxa iaciunt, fugientem sequuntur. spolia Galliarum et
Viennensium aurum, pretia laborum suorum, occultare clamitantes, direptis
sarcinis tabernacula ducis ipsamque humum pilis et lanceis rimabantur; nam
Valens servili veste apud decurionem equitum tegebatur. tum Alfenus Varus
praefectus castrorum, deflagrante paulatim seditione, addit consilium, vetitis
obire vigilias centurionibus, omisso tubae sono, quo miles ad belli munia
cietur. igitur torpere cuncti, circumspectare inter se attoniti et id ipsum
quod nemo regeret paventes; silentio, patientia, postremo precibus ac lacrimis
veniam quaerebant. ut vero deformis et flens et praeter spem incolumis Valens processit,
gaudium miseratio favor: versi in laetitiam, ut est vulgus utroque immodicum,
laudantes gratantesque circumdatum aquilis signisque in tribunal ferunt. ille
utili moderatione non supplicium cuiusquam poposcit, ac ne dissimulans
suspectior foret, paucos incusavit, gnarus civilibus bellis plus militibus quam
ducibus licere.
|