Accedebat
sententiae Paulini Marius Celsus; idem placere Annio Gallo, paucos ante dies
lapsu equi adflicto, missi qui consilium eius sciscitarentur rettulerant. Otho
pronus ad decertandum; frater eius Titianus et praefectus praetorii Proculus,
imperitia properantes, fortunam et deos et numen Othonis adesse consiliis,
adfore conatibus testabantur, neu quis obviam ire sententiae auderet, in
adulationem concesserant. postquam pugnari placitum, interesse pugnae
imperatorem an seponi melius foret dubitavere. Paulino et Celso iam non
adversantibus, ne principem obiectare periculis viderentur idem illi deterioris
consilii auctores perpulere ut Brixellum concederet ac dubiis proeliorum
exemptus summae rerum et imperii se ipsum reservaret. is primus dies Othonianas
partis adflixit; namque et cum ipso praetoriarum cohortium et speculatorum
equitumque valida manus discessit, et remanentium fractus animus, quando
suspecti duces et Otho, cui uni apud militem fides, dum et ipse non nisi
militibus credit, imperia ducum in incerto reliquerat.
|