Post quae
dimotis omnibus paulum requievit. atque illum supremas iam curas animo
volutantem repens tumultus avertit, nuntiata consternatione ac licentia
militum; namque abeuntibus exitium minitabantur, atrocissima in Verginium vi,
quem clausa domo obsidebant. increpitis seditionis auctoribus regressus vacavit
abeuntium adloquiis, donec omnes inviolati digrederentur. vesperascente die
sitim haustu gelidae aquae sedavit. tum adlatis pugionibus duobus, cum utrumque
pertemptasset, alterum capiti subdidit. et explorato iam profectos amicos,
noctem quietam, utque adfirmatur, non insomnem egit: luce prima in ferrum
pectore incubuit. ad gemitum morientis ingressi liberti servique et Plotius
Firmus praetorii praefectus unum vulnus invenere. funus maturatum; ambitiosis
id precibus petierat ne amputaretur caput ludibrio futurum. tulere corpus
praetoriae cohortes cum laudibus et lacrimis, vulnus manusque eius
exosculantes. quidam militum iuxta rogum interfecere se, non noxa neque ob
metum, sed aemulatione decoris et caritate principis. ac postea promisce
Bedriaci, Placentiae aliisque in castris celebratum id genus mortis. Othoni
sepulchrum extructum est modicum et mansurum. hunc vitae finem habuit septimo
et tricensimo aetatis anno.
|