His pavoribus nutantem et alii legati
amicique firmabant et Mucianus, post multos secretosque sermones iam et coram
ita locutus: «omnes, qui magnarum rerum consilia suscipiunt, aestimare debent
an quod inchoatur rei publicae utile, ipsis gloriosum, promptum effectu aut
certe non arduum sit; simul ipse qui suadet considerandus est, adiciatne
consilio periculum suum, et, si fortuna coeptis adfuerit, cui summum decus adquiratur.
ego te, Vespasiane, ad imperium voco, quam salutare rei publicae, quam tibi
magnificum, iuxta deos in tua manu positum est. nec speciem adulantis
expaveris: a contumelia quam a laude propius fuerit post Vitellium eligi. non
adversus divi Augusti acerrimam mentem nec adversus cautissimam Tiberii
senectutem, ne contra Gai quidem aut Claudii vel Neronis fundatam longo imperio
domum exurgimus; cessisti etiam Galbae imaginibus: torpere ultra et polluendam
perdendamque rem publicam relinquere sopor et ignavia videretur, etiam si tibi
quam inhonesta, tam tuta servitus esset. abiit iam et transvectum est tempus
quo posses videri non cupisse: confugiendum est ad imperium. an excidit
trucidatus Corbulo? splendidior origine quam nos sumus, fateor, sed et Nero
nobilitate natalium Vitellium anteibat. satis clarus est apud timentem quisquis
timetur. et posse ab exercitu principem fieri sibi ipse Vitellius documento,
nullis stipendiis, nulla militari fama, Galbae odio provectus. ne Othonem
quidem ducis arte aut exercitus vi, sed praepropera ipsius desperatione victum,
iam desiderabilem et magnum principem fecit, cum interim spargit legiones,
exarmat cohortis, nova cotidie bello semina ministrat. si quid ardoris ac
ferociae miles habuit, popinis et comissationibus et principis imitatione
deteritur: tibi e Iudaea et Syria et Aegypto novem legiones integrae, nulla
acie exhaustae, non discordia corruptae, sed firmatus usu miles et belli
domitor externi: classium alarum cohortium robora et fidissimi reges et tua
ante omnis experientia.»
|