At in Pannonia tertia decima legio ac septima
Galbiana, dolorem iramque Bedriacensis pugnae retinentes, haud cunctanter
Vespasiano accessere, vi praecipua Primi Antonii. is legibus nocens et tempore
Neronis falsi damnatus inter alia belli mala senatorium ordinem reciperaverat.
praepositus a Galba septimae legioni scriptitasse Othoni credebatur, ducem se
partibus offerens; a quo neglectus in nullo Othoniani belli usu fuit.
labantibus Vitellii rebus Vespasianum secutus grande momentum addidit, strenuus
manu, sermone promptus, serendae in alios invidiae artifex, discordiis et
seditionibus potens, raptor, largitor, pace pessimus, bello non spernendus.
iuncti inde Moesici ac Pannonici exercitus Dalmaticum militem traxere, quamquam
consularibus legatis nihil turbantibus. Tampius Flavianus Pannoniam, Pompeius
Silvanus Dalmatiam tenebant, divites senes; sed procurator aderat Cornelius
Fuscus, vigens aetate, claris natalibus. prima iuventa quietis cupidine
senatorium ordinem exuerat; idem pro Galba dux coloniae suae, eaque opera
procurationem adeptus, susceptis Vespasiani partibus acerrimam bello facem
praetulit: non tam praemiis periculorum quam ipsis periculis laetus pro certis
et olim partis nova ambigua ancipitia malebat. igitur movere et quatere,
quidquid usquam aegrum foret, adgrediuntur. scriptae in Britanniam ad
quartadecimanos, in Hispaniam ad primanos epistulae, quod utraque legio pro Othone,
adversa Vitellio fuerat; sparguntur per Gallias litterae; momentoque temporis
flagrabat ingens bellum, Illyricis exercitibus palam desciscentibus, ceteris
fortunam secuturis.
|