Apud civitatem cuncta interpretantem funesti
ominis loco acceptum est quod maximum pontificatum adeptus Vitellius de
caerimoniis publicis XV kalendas Augustas edixisset, antiquitus infausto die
Cremerensi Alliensique cladibus: adeo omnis humani divinique iuris expers, pari
libertorum amicorum socordia, velut inter temulentos agebat. sed comitia
consulum cum candidatis civiliter celebrans omnem infimae plebis rumorem in
theatro ut spectator, in circo ut fautor adfectavit: quae grata sane et
popularia, si a virtutibus proficiscerentur, memoria vitae prioris indecora et
vilia accipiebantur. ventitabat in senatum, etiam cum parvis de rebus patres
consulerentur. ac forte Priscus Helvidius praetor designatus contra studium
eius censuerat. commotus primo Vitellius, non tamen ultra quam tribunos plebis
in auxilium spretae potestatis advocavit; mox mitigantibus amicis, qui altiorem
iracundiam eius verebantur, nihil novi accidisse respondit quod duo senatores
in re publica dissentirent; solitum se etiam Thraseae contra dicere. inrisere
plerique impudentiam aemulationis; aliis id ipsum placebat quod neminem ex
praepotentibus, sed Thraseam ad exemplar verae gloriae legisset.
|