Turbata per eosdem dies Germania, et socordia
ducum, seditione legionum, externa vi, perfidia sociali prope adflicta Romana
res. id bellum cum causis et eventibus (etenim longius provectum est) mox
memorabimus. mota et Dacorum gens numquam fida, tunc sine metu, abducto e
Moesia exercitu. sed prima rerum quieti speculabantur: ubi flagrare Italiam
bello, cuncta in vicem hostilia accepere, expugnatis cohortium alarumque
hibernis utraque Danuvii ripa potiebantur. iamque castra legionum excindere
parabant, ni Mucianus sextam legionem opposuisset, Cremonensis victoriae
gnarus, ac ne externa moles utrimque ingrueret, si Dacus Germanusque diversi
inrupissent. adfuit, ut saepe alias, fortuna populi Romani, quae Mucianum
virisque Orientis illuc tulit, et quod Cremonae interim transegimus. Fonteius
Agrippa ex Asia (pro consule eam provinciam annuo imperio tenuerat) Moesiae
praepositus est, additis copiis e Vitelliano exercitu, quem spargi per
provincias et externo bello inligari pars consilii pacisque erat.
|