Quae ubi Vitellio cognita, parte copiarum
Narniae cum praefectis praetorii relicta L. Vitellium fratrem cum sex
cohortibus et quingentis equitibus ingruenti per Campaniam bello opposuit. ipse
aeger animi studiis militum et clamoribus populi arma poscentis refovebatur,
dum vulgus ignavum et nihil ultra verba ausurum falsa specie exercitum et
legiones appellat. hortantibus libertis (nam amicorum eius quanto quis clarior,
minus fidus) vocari tribus iubet, dantis nomina sacramento adigit. superfluente
multitudine curam dilectus in consules partitur; servorum numerum et pondus
argenti senatoribus indicit. equites Romani obtulere operam pecuniasque, etiam
libertinis idem munus ultro flagitantibus. ea simulatio officii a metu profecta
verterat in favorem; ac plerique haud proinde Vitellium quam casum locumque
principatus miserabantur. nec deerat ipse vultu voce lacrimis misericordiam
elicere, largus promissis, et quae natura trepidantium est, immodicus. quin et
Caesarem se dici voluit, aspernatus antea, sed tunc superstitione nominis, et
quia in metu consilia prudentium et vulgi rumor iuxta audiuntur. ceterum ut
omnia inconsulti impetus coepta initiis valida spatio languescunt, dilabi
paulatim senatores equitesque, primo cunctanter et ubi ipse non aderat, mox
contemptim et sine discrimine donec Vitellius pudore inriti conatus quae non
dabantur remisit.
|