Quod si tam facile suorum mentis flexisset
Vitellius, quam ipse cesserat, incruentam urbem Vespasiani exercitus intrasset.
ceterum ut quisque Vitellio fidus, ita pacem et condiciones abnuebant,
discrimen ac dedecus ostentantes et fidem in libidine victoris. nec tantam
Vespasiano superbiam ut privatum Vitellium pateretur, ne victos quidem laturos:
ita periculum ex misericordia. ipsum sane senem et prosperis adversisque
satiatum, sed quod nomen, quem statum filio eius Germanico fore? nunc pecuniam
et familiam et beatos Campaniae sinus promitti: set ubi imperium Vespasianus
invaserit, non ipsi, non amicis eius, non denique exercitibus securitatem nisi
extincto aemulo redituram. Fabium illis Valentem, captivum et casibus dubiis
reservatum, praegravem fuisse, nedum Primus ac Fuscus et specimen partium
Mucianus ullam in Vitellium nisi occidendi licentiam habeant. non a Caesare
Pompeium, non ab Augusto Antonium incolumis relictos, nisi forte Vespasianus
altiores spiritus gerat, Vitellii cliens, cum Vitellius collega Claudio foret.
quin, ut censuram patris, ut tris consulatus, ut tot egregiae domus honores
deceret, desperatione saltem in audaciam accingeretur. perstare militem,
superesse studia populi; denique nihil atrocius eventurum quam in quod sponte
ruant. moriendum victis, moriendum deditis: id solum referre, novissimum
spiritum per ludibrium et contumelias effundant an per virtutem.
|